Wzorcowe rozwiązania w zakresie ścieżki awansu stanowiskowego (poziomego)Wzorcowe





























podstawy_zarz_261_dzania_-_wyk_322__261_dy_-_cz_281__347__263_iii.ppt
- Количество слайдов: 27
Wzorcowe rozwiązania w zakresie ścieżki awansu stanowiskowego (poziomego)
Wzorcowe rozwiązania w zakresie ścieżki awansu pionowego
Style kierowania Styl kierowania to całokształt sposobów oddziaływania przełożonego na podwładnych w celu skłonienia ich do wypełniania ról organizacyjnych. Podstawowe style kierowania (wg R. Lippitt’a i K. White’a) Styl autokratyczny Styl demokratyczny Styl bierny (nie ingerujący, laissez-faire)
Komunikowanie w organizacji Komunikowanie jest dynamicznym procesem dwustronnym przekazywania informacji w formie symbolicznej poprzez odpowiednie kanały, miedzy nadawcą a odbiorcą, dzięki czemu mogą oni nawiązywać kontakt ze sobą. Komunikowanie jest głównym procesem organizacyjnym polegającym na wymianie informacji między różnymi uczestnikami, wiążący z sobą jednostki organizacyjne firmy i firmę z otoczeniem.
Elementy procesu komunikacji: nadawca i odbiorca, układ odniesienia, informacja (komunikat), kod, kanał informacyjny, luka informacyjna, zakłócenia, sprzężenie zwrotne.
Proces komunikowania:
Kanały komunikacyjne: Kanał komunikacyjny to sposób porozumiewania się (przekazywania informacji) pomiędzy nadawcą a odbiorcą. Wyróżnia się następujące kanały komunikacji: 1) komunikowanie ustne: bezpośrednie („twarzą w twarz”, obrady, negocjacje), pośrednie (za pośrednictwem telefonu, telewizji, sieci komputerowej), 2) komunikowanie pisemne (raporty, notatki, tekst na ekranie komputera), 3) wizualne (za pomocą wykresu, schematu, video).
Kanały komunikacyjne:
Formy komunikacji w organizacji pionowa, płynąca w górę i w dół organizacji, zwykle wzdłuż linii służbowego podporządkowania, pozioma, pomiędzy pracownikami tego samego szczebla w hierarchii organizacyjnej (mostek Fayola), jako określona sieć komunikacyjna, komunikacja nieformalna (winorośl).
Sieci komunikacyjne:
Zasady poprawnego komunikowania Sukces w komunikacji werbalnej zależy od: umiejętności wzbudzenia sympatii u innych ludzi podczas komunikowania, umiejętności przekonania do swoich racji, umiejętności oddziaływania na określone zachowania innych osób.
Umiejętność wzbudzenia sympatii u innych ludzi podczas komunikowania wykazuj szczere zainteresowanie swoim rozmówcą, uśmiechaj się, pamiętaj, że czyjeś nazwisko to najważniejszy dla niego dźwięk w danym języku, bądź dobrym słuchaczem, pozwól mówić innym, mówcie o tym co interesuje waszego rozmówcę, odnoście się z należytym szacunkiem do waszego rozmówcy.
Umiejętności przekonania do swoich racji jedyny sposób by wziąć górę w sporze - to unikać go, przejawiajcie szacunek dla poglądów współrozmówcy; nigdy nie mówcie mu, że nie ma racji; jeśli nie macie racji przyznajcie to szybko i zdecydowanie, od samego początku trzymajcie się przyjaznego tonu rozmowy, pozwólcie aby przez większą część rozmowy mówił wasz rozmówca, sprawcie aby wasz współrozmówca uważał, że dana myśl pochodzi od niego,
Umiejętności oddziaływania na określone zachowania innych osób zacznijcie od pochwały i uznania zalet współrozmówcy, wskazujcie na błędy nie na początku rozmowy ale na końcu, najpierw powiedzcie coś o własnych błędach a dopiero potem krytykujcie rozmówcę, pozwólcie innym uratować swój prestiż, wyrażajcie ludziom pochwały z powodu nawet najmniejszych nawet osiągnięć i utwierdzajcie ich w przekonaniu, że zauważacie każdy ich sukces.
Umiejętności oddziaływania na określone zachowania innych osób cd... wydawajcie ludziom dobre opinie, które oni będą starali się potwierdzać, uciekajcie się do zachęty, starajcie się aby ludzie byli radzi wykonywać to co proponujecie.
Zasady organizowania zebrań przychodzić punktualnie na zapowiedzianą godzinę, trzymać się punktów przewidzianych w porządku dziennym, nie przerywać innym osobom prezentującym swoje opinie, wyrażać swoje opinie w sposób nie wyszydzający nikogo, mówić jasno, krótko i precyzyjnie, wyrażać szczerze i inteligentnie wszystkie opinie mogące pomóc grupie osiągnąć postęp w jej różnorodnych zadaniach, utrzymać czystość i przyjemny wystrój w miejscu zebrań.
Kontrola Kontrola w zarządzaniu jest systematycznym procesem polegającym na ustaleniu norm działania, porównania ich z postępami oraz podejmowania działań korekcyjnych, gdy jest to potrzebne, by zbliżyć wyniki do planów i oczekiwań.
Funkcje kontroli: Informacyjna - polegająca na sygnalizacji stopnia realizacji zadań, efektów i nieprawidłowości. Profilaktyczna – zabezpieczenie przed występowaniem nieprawidłowości. Korygująco - ochronna – mająca za zadanie przywracanie stanu pożądanego. Kreatywna – której celem jest skłanianie do lepszych rezultatów. Instruktażowa – likwidowanie odchyleń i podpowiadanie rozwiązań. Motywująca – wywoływanie zamierzonych zmian w postawie kontrolowanych.
Rodzaje kontroli: Wstępna (prewencyjna), Bieżąca (sterująca), Ex post.
Główne obszary kontroli w zarządzaniu przedsiębiorstwem: 1. Zarządzanie finansami przedsiębiorstwa: struktura kapitału, przychody, koszty, płynności finansowa. 2. Działalność operacyjna: dostawy i zapasy, harmonogramy prac, normy i koszty działalności, jakość i poziom wykonania zadań. 3. Zasoby ludzkie: dyscyplina pracy, koszty pracy, wydajność pracy.
Proces kontroli:
Zasady właściwie prowadzonej kontroli: Ścisłość Aktualność Obiektywizm i zrozumiałość Koncentracja na strategicznych punktach kontroli Realizm ekonomiczny i organizacyjny Koordynacja Elastyczność Adaptacja przez członków organizacji
Prawo Pareto „Szereg zjawisk społeczno-ekonomicznych podporządkowanych jest sytuacji, w której zaledwie ok. 20% elementów zbiorowości niejednorodnej daje, aż ok. 80% rezultatów” [V. Pareto]. Prawo Pareto ma zastosowanie jednie w przypadku zbiorowości niejednorodnych.
Metoda ABC Metodę ABC stosuje się w celu określenia najistotniejszych elementów w całej zbiorowości z punktu widzenia określonego kryterium. Etapy metody: 1. Obserwacje i rejestracja faktów określenie elementów populacji podlegającej badaniu (np. detale, wyroby, stanowiska pracy, narzędzia itd.) ustalenie wartości cechy charakteryzującej poszczególne elementy populacji i stanowiących kryterium badania (np. zyskowność, wielkość kosztów, ilość sprzedaży, ilość usterek itd.) 2. Klasyfikacja danych uzyskanych w toku rejestracji 3. Sporządzenie wykresu ABC
Rys. Krzywa Pareto