Вы чулі як у Хатыні звоняць каміны

Вы чулі, як у Хатыні звоняць каміны?

Кроў у жылах стыне, як слухаеш тыя званы

А наўкола пустыня, а наўкола – ціш. . .

Тут звінелі сініцы і палазы

І звінелі жаўранкі ў паднябессі.

Тут звінелі дзіцячыя галасы.

Тут звінелі дзявочыя песні.

Тут звінела пчала,

І звінела піла,

І звінела каса,

І звінела даёнка,

І звінелі на радасць усяго сяла Тут вясёлыя бомы звонка.

Ці гэта гучаць адгалоскі той вёскі, што была да вайны, той колішняй мірнай вёскі? . .

Мёртвым сном у Хатыні Спяць усе гаспадыні

Не, спалены ўсе дзеткі, спалены ўсе малалеткі.

Што значыць тваіх каміноў перазвон? Ці гэта звініць твой вечны сон? Ці можа ў гэтым звоне – вечнае тваё бяссоне?

Звяняць, як калісь, на ўсю сваю сінь сініцы і жаўрукі. Але не чуе ніхто іх

Узялі ў Хатыні слых, зрабілі глухімі ўсіх. Узялі ў Хатыні зрок, далі Хатыні змрок. . .

Стаяць, як калісь, усцяж каміны, там, дзе былі двары. Але не дымяць, а звіняць яны, звіняць ад зары да зары. Дзіўныя гэтыя каміны!

Дыміць бы весела ім, грэць бы неба духам жылым, цяплом жывым, а яны. . .

Ды ў гэтым няма іх віны, гэта віна вайны,

Аўтар: Астраух Тамара, вучаніца 11 класа ДУА “Крынкаўская сярэдняя школа Лёзненскага раёна імя М. Ц. Лынькова