System Partyjny Francji
We Francji istnieje system wielopartyjny blokowy, związane jest to historycznym rozwojem i tradycją tego kraju. Na przestrzeni dziejów system partyjny we Francji ewoluował od pluralistycznego rozbicia do trwałego systemu blokowego. Bloki te nie mają zwartego charakteru jednak ordynacja wyborcza wymusza ich powstanie.
Historia Po drugiej wojnie światowej ewolucja francuskiego systemu partyjnego doprowadziła do odejścia od rozbicia wielopartyjnego w kierunku trwałego systemu blokowego. Przyczynami tej tendencji stały się mechanizmy ustrojowe V Republiki Francuskiej wprowadzone konstytucją z 1958 roku. Normalne funkcjonowanie władz wymagało istnienia większości przede wszystkim prezydenckiej, które powinna równocześnie stanowić większość parlamentarną. Tworzenie tego rodzaju większości oznaczało konieczność porozumień koalicyjnych. System blokowy, w którym większość prezydencka jest tożsama z parlamentarną, umacnia pozycję prezydenta. Może być ona osłabiona, jak w latach 1986 -1988 i w latach 1993 -1995, gdy większość prezydencka i parlamentarna nie pokrywały się.
Finansowanie i podstawy prawne działania KONSTYTUCJA art. 4 -"Partie i ugrupowania polityczne konkurują ze sobą w drodze wyborów. -Powstają one i działają swobodnie. - Powinny one przestrzegać zasad suwerenności narodowej i demokracji. " -"Prawo gwarantuje pluralizm opinii i równy udział partii i grup politycznych w demokratycznym życiu Narodu.
FINANSOWANIE -Partie są w dużej mierze finansowane ze środków publicznych -darowizny ze strony przedsiębiorstw są zakazane -dopuszcza się tylko darowizny od osób fizycznych
Obecnie funkcjonują dwa bloki partii politycznych: lewicowy i centroprawicowy. Pierwszy blok, tzw. pluralistyczna lewica, tworzy Partia Socjalistyczna i Francuska Partia Komunistyczna i Lewicowa Partia Radykalna. Coraz większym poparciem cieszą się także partie ekologiczne: Zieloni i Generacja Ekologiczna.
Drugi blok tzw. demokratyczną prawicę, tworzą: Unia na rzecz Ruchu Ludowego, Nowe Centrum, Zgromadzenie na rzecz Republiki. Istnieją także, ugrupowania działające poza blokami, jednak nie mają praktyczne szans na zdobycie mandatu. Najważniejszą tego rodzaju partią jest Front Narodowy oraz skrajnie lewicowe tj. Rewolucyjna Liga Komunistyczna, Walka Robotnicza, Biegun Republikański, a także antyekologiczna: Myślistwo, Rybołówstwo, Natura, Tradycje.
Scena polityczna –najważniejsze partie
Wnioski Coraz bardziej znaczącym zjawiskiem we francuskim systemie partyjnym są ruchy ekologiczne; są to zwłaszcza Zieloni i Generacja Ekologiczna. Ekolodzy krytykują nowoczesne społeczeństwo, opowiadają się przeciwko nieracjonalnej industrializacji i za protekcjonizmem na płaszczyźnie narodowej i lokalnej.
Literatura 1. Współczesne partie i systemy partyjne. Zagadnienia teorii i praktyki politycznej, red. W. Sokół, M. Żmigrodzki, Lublin 2008. 2. Partie i sytemy partyjne państw wysoko rozwiniętych, red. J. Iwanek, Katowice 1999. 3. Sobolewska-Myślik K. , Partie a systemy partyjne na świecie, Warszawa 2004.
DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ