Psychologia w zarządzaniu Czym jest psychologia Nauka

Psychologia w zarządzaniu

Czym jest psychologia? Nauka zajmująca się powstawaniem i przebiegiem procesów psychicznych człowieka, jego świadomością, stanami emocjonalnymi, procesami związanymi z poznaniem, rolą zmysłów, doświadczeniem wewnętrznym, wyobrażeniami oraz regulatorami stosunków człowieka z otoczeniem i zasadami ich funkcjonowania

Czym jest zarządzanie? Ogół działań zmierzających do efektywnego wykorzystania zespołów ludzkich i środków materialnych, podejmowanych w celu osiągnięcia wcześniej sformułowanych założeń

W procesie zarządzania można wyróżnić pięć podstawowych funkcji: planowanie organizowanie przekazywanie poleceń koordynację kontrolowanie

Psychologia zarządzania To umiejętności i techniki oddziaływania na zespół pracowniczy, ułatwiający im rozwiązywanie problemów międzyludzkich

Perspektywy zachowania organizacyjnego: -indywidualna (psychologia) – uczenie się , motywowanie, spostrzeganie, analiza zdolności, treningi kompetencji społecznych, poziom zadowolenia z pracy, zdolności podejmowania indywidualnych decyzji, stres organizacyjny

Perspektywy zachowania organizacyjnego: -grupowa - dynamika grupowa, sprawowanie władzy, komunikowanie miedzy grupami, konflikty, teoria organizacyjna, na ile grupa wpływa na jednostkę, jaka jest komunikacja interpersonalna

Perspektywy zachowania organizacyjnego: -systemowa (antropologia kulturowa) - analiza porównawcza systemów wartości organizacji, porównywanie postaw,

Rozwój teorii organizacji i zarządzania (wybrane szkoły) Klasyczna teoria organizacji- powstała w wyniku poszukiwania zasad zarządzania złożonymi organizacjami, takimi jak np. fabryki Max Weber opracował teorię biurokratycznego zarządzania oparta na założeniu, że każda organizacja zmierzająca do ustalonych celów składająca się z tysięcy jednostek, wymaga ściśle kontrolowanej regulacji swojej działalności

Rozwój teorii organizacji i zarządzania (wybrane szkoły) E. Mayo był pionierem w zastosowaniu metody naukowej do badania ludzi w środowisku pracy , wprowadził koncepcje „człowieka społecznego” , motywowanego przez chęć wchodzenia w związki z innymi Mary Parker Follett – określiła zarządzanie jako „sztukę osiągania celów za pośrednictwem innych ludzi”, wg niej nikt nie może się stać pełnym człowiekiem nie uczestnicząc w grupie

Cechy organizacji jako systemu - całościowość ( synergia ) - określone granice –sztywne, elastyczne - przepływ informacji - sprzężenie zwrotne – układ wzajemnych zależności - dynamika interakcji – wzajemne reakcje, każdy system ma zmienne - w każdym systemie istnieją podsystemy , które tworzą wspólnotę żeby zrealizować określony cel

Grupowe, a indywidualne podejmowanie decyzji Efektywność decyzji podejmowanej przez grupę zależy od typu zadania: Addytywne – wszyscy pracuję, wykonja ten sam rodzaj zadania a efekt końcowy to suma pracy poszczególnych pracowników Koniunktywne – działanie zależy do najmniej sprawnego członka grupy ( wspinaczka górska) Dysjunktywne – poziom rozwiązania zależy od najsprawniejszego członka grupy.

Grupowe, a indywidualne podejmowanie decyzji Grupy mają przewagę nad jednostkami przy zadaniach addytywnych i koniunktywnych. W toku podejmowania decyzji ponosi się straty w toku procesu. W grupach istnieje skłonność do dyskusji nad tematami, które wszyscy znają natomiast, najmniej czasu poświęca się tematom mniej znanym

Kierunki działalności kierowniczej: dyrektywna polegająca na określeniu celu działania osób kierowanych, wydaniu poleceń wykonania określonych zadań informacyjna polegająca na przekazaniu danych i przesłanek, które potrzebne są do wykonania zadania motywacyjna polegająca głównie na nagradzaniu lub karaniu oceniająca, polegająca na sprawdzaniu i ocenianiu wykonawców zadań, porównywaniu wyników, określaniu pozycji poszczególnych osób

Style kierowania autokratyczny oparty na centralizacji władzy w rękach kierownika i przejawiający się w niedopuszczaniu do podejmowania decyzji i działaniu bez porozumienia się z grupą osób kierowanych, nie wyjaśnianiu swych poczynań, drobiazgowym określaniu zadań bez uzasadnienia demokratyczny oparty na więzi kierownika z grupą i przejawiający się w dążeniu do uzyskania aprobaty osób podporządkowanych, ich wysłuchiwaniu, zachęcaniu do wyrażania

Zasady postępowania dobrego menadżera -stara się poznać swoich pracowników (potrzeby, cele, ideały, wartości) -powinien stosować osobisty styl zarządzania ( twarzą w twarz ) -dbałość o dobra atmosferę wśród pracowników -musi się koncentrować na mocnych stronach pracowników -musi doceniać każde osiągnięcia pracowników, uczynić z sukcesu prawdziwe wydarzenie -wsparcie osobistym zaangażowanie, w trudnych sytuacjach -umożliwienie współdecydowania o różnych sprawach -motywowanie innych aby dawali z siebie wszystko -ćwiczenie umiejętności panowania nad sobą i przekazywanie wiary w sukces

Dziękuję za uwagę!