Презентация rodowisko i jego zagroenia

1 Zgodnie z ustawą o ochronie środowiska, przyjmuje się, że środowisko jest to ogół elementów przyrodniczych, w szczególności powierzchnia ziemi, łącznie z glebą, kopaliny, wody, powietrze, świat roślinny i zwierzęcy, a także krajobraz, znajdujących się zarówno w stanie naturalnym, jak też przekształconych w wyniku działalności człowieka.

2 Jako element środowiska traktowane są dobra materialne, zabytki architektury i kultury, a według niektórych koncepcji można również zaliczyć przynajmniej część środowiska pracy.

3 Działalność ludzi, a głównie działalność gospodarcza powoduje większe lub mniejsze uciążliwości dla środowiska, jego zagrożenia i zanieczyszczenia.

4 Uciążliwościami dla środowiska są zjawiska fizyczne lub stany utrudniające życie albo dokuczliwe dla otaczającego środowiska, zwłaszcza hałas, wibracje, zanieczyszczenie powietrza, zanieczyszczenie odpadami itp.

5 Obowiązek eliminowania lub ograniczania uciążliwości obciąża jednostki organizacyjne i osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą. Zobowiązane są one stosować technologie i rozwiązania techniczne stwarzające jak najmniejsze uciążliwości dla środowiska oraz stosować urządzenia ochronne

6 Zanieczyszczenie środowiska to wprowadzenie do środowiska (powietrza, wody, ziemi) substancji stałych, ciekłych lub gazowych albo energii w takich ilościach lub w takim składzie, że może to ujemnie wpłynąć na zdrowie człowieka, klimat, przyrodę żywą, glebę, wodę lub spowodować inne zmiany w środowisku, w tym również kulturowym.

7 Zagrożenia dla środowiska związane są z uciążliwościami i zanieczyszczeniem środowiska. Zagrożenie spowodowane gwałtownym zdarzeniem nie będącym klęską żywiołową, które może wywołać znaczne zniszczenie środowiska lub pogorszenie jego stanu stwarzające powszechne niebezpieczeństwo dla ludzi i środowiska nazywamy nadzwyczajnym zagrożeniem środowiska.

8 W razie nadzwyczajnego zagrożenia środowiska działania zmierzające do usunięcia zagrożenia i jego skutków podejmują terenowe organy administracji rządowej albo Minister Środowiska jeśli zagrożenie przekracza granice jednego województwa lub może spowodować szczególnie poważne skutki dla ludzi lub środowiska. Organ podejmujący działania może określać obowiązki jednostek organizacyjnych jak np. przedsiębiorstwa, straż pożarna, służby ratownictwa chemicznego i inne.

9 Organizacja ochrony środowiska , ulegała systematycznym przekształceniom. Początków organizacji można dopatrywać się w utworzeniu w końcu lat 60 -tych w Centralnym Urzędzie Gospodarki Wodnej, zajmującym się uprzednio tylko gospodarowaniem i ochroną zasobów wodnych Biura ds. Ochrony Powietrza Atmosferycznego i niemal równoczesnemu utworzeniu Wojewódzkich Wydziałów Gospodarki Wodnej i Ochrony Powietrza oraz ich odpowiedników w powiatach.

10 Po rozwiązaniu CUGW w 1972 r. utworzono Ministerstwo Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska, po roku przekształcone w Ministerstwo Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska. Ważnym asumptem do rozwoju organizacji zarządzania ochroną środowiska było opracowanie przez MAGTOS programu ochrony środowiska a następnie przyjęcie przez Sejm ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska.

11 Na początku lat 80 -lych utworzono Państwową Inspekcję Ochrony Środowiska. W 1983 r. utworzono Urząd Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, który zwiększając zakres kompetencji kolejno o zagadnienia geologii oraz leśnictwa i ochrony przyrody przekształcano w Ministerstwo Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, obecnie Ministerstwo Środowiska.

12 W 1998 r. przy równoczesnej zmianie kompetencji i struktury organizacyjnej zmieniono nazwę PIOS na Inspekcję Ochrony Środowiska. Istotne zmiany w zakresie kompetencji organów i jednostek odpowiedzialnych za ochronę środowiska towarzyszyły reformie administracyjnej — utworzeniu samorządowych powiatów i obok administracji rządowej na szczeblu wojewódzkim samorządu województwa Istotne znaczenie dla tworzenia finansowych podstaw ochrony środowiska miało utworzenie najpierw funduszu gospodarki wodnej a następnie funduszu ochrony środowiska i gospodarki wodnej.

13 Istotne zmiany w zakresie kompetencji organów i jednostek odpowiedzialnych za ochronę środowiska towarzyszyły reformie administracyjnej — utworzeniu samorządowych powiatów i obok administracji rządowej na szczeblu wojewódzkim samorządu województwa. Istotne znaczenie dla tworzenia finansowych podstaw ochrony środowiska miało utworzenie najpierw funduszu gospodarki wodnej a następnie funduszu ochrony środowiska i gospodarki wodnej.

14 Definicja odpadu: » wszystkie przedmioty oraz substancje stałe, a także nie będące ściekami substancje ciekłe, powstałe w wyniku prowadzonej działalności gospodarczej lub bytowania człowieka i nieprzydatne w miejscu lub czasie, w którym powstały; za odpady uważa się również osady ściekowe » według ustawy o odpadach z 27 czerwca 1997 roku (Dz. U. z 1997 roku, Nr 96, poz. 592, art. 3. 1 po zmianie).

15″każda substancja lub przedmiot, w kategoriach ustalonych w załączniku do Dyrektywy, których posiadacz się wyzbywa lub zamierza się pozbyć, lub też których pozbycie się jest wymagane » – Dyrektywa Rady 75/442/EWG z 15 lipca 1975 roku.

16″ materiały nie stanowiące głównego produktu, których podstawowym źródłem jest przemysł produkcyjny. Odpady powstają w przemyśle jako produkty uboczne procesów wytwarzania, jak i w formie odpadów poużytkowych wyprodukowanych dóbr » — ustalenia WHO.

17 Odpady niebezpieczne: «są to odpady, które ze względu na swoje pochodzenie, skład chemiczny, biologiczny i okoliczności, stanowią zagrożenie dla życia, lub zdrowia ludzi albo dla środowiska » według ustawy o odpadach z 27 czerwca 1997 roku (Dz. U. z 1997 roku, Nr 96, poz. 592, art. 3. 2. )

18″muszą posiadać odpowiedni skład i charakteryzować się jedną lub więcej właściwościami przedstawionymi poniżej: H 1 wybuchowe (pod wpływem płomienia, wstrząsu, tarcia) H 2 utleniające (połączone z innymi substancjami powodują silną reakcję egzotermiczną) .

19 H 3 -A wysoce łatwopalne temperatura zapłonu poniżej 21° C (substancje i preparaty w stanie ciekłym), zapłon w temperaturze otoczenia (przy kontakcie z powietrzem), zapłon po krótkim kontakcie ze źródłem ognia (substancje i preparaty w stanie stałym), itd. » — Dyrektywa Rady 91/689/EWG

20 Odpady komunalne: «rozumie się przez to stałe i ciekłe odpady powstające w gospodarstwach domowych, w obiektach użyteczności publicznej i obsługi ludności, a także w pomieszczeniach używanych na cele biurowe lub socjalne przez wytwarzającego odpady, w tym nieczystości gromadzone w zbiornikach bezodpływowych, porzucone wraki pojazdów mechanicznych oraz odpady uliczne, z wyjątkiem odpadów niebezpiecznych, » według ustawy o odpadach z 27 czerwca 1997 roku (Dz. U. z 1997 roku, Nr 96, poz. 592, art. 3. 3. )

21 Substancje chemiczne: «pierwiastki chemiczne lub ich związki, w jakich występują lub zostają uzyskane za pomocą jakiegokolwiek procesu produkcyjnego, wraz ze wszystkimi dodatkami wymaganymi dla zachowania ich trwałości oraz wszystkimi zanieczyszczeniami powstałymi w wyniku zastosowania procesu, jednak bez rozpuszczalników, które można oddzielić bez wpływu na trwałość substancji, i bez zmiany jej składu»

22″mieszaniny pierwiastków chemicznych lub ich związków, o których mowa wyżej, z wyłączeniem mieszanin będących odpadami»

23 Substancje chemiczne klasyfikuje się uwzględniając ich toksyczność, właściwości fizykochemiczne oraz działanie na środowisko. Rozporządzenie Ministra Zdrowia i Ochrony Środowiska 21 sierpnia 1997 roku w sprawie substancji chemicznych stwarzających zagrożenie dla zdrowia lub życia (Dz. U. z 1997 roku, Nr 105, poz. 671).

24Ścieki: «wprowadzane do wód, do ziemi albo do urządzeń kanalizacyjnych: — wody zużyte do celów bytowych i gospodarczych, — wody pochodzące z odwodnienia zakładów górniczych, z wyłączeniem wód pierwszej i drugiej klasy czystości, — wody skażone środkami promieniotwórczymi, — ciekłe odchody zwierzęce,

25 — wody opadowe pochodzące z terenów zanieczyszczonych, w tym z centrów miast, terenów przemysłowych, baz transportowych i dróg o dużym natężeniu ruchu wraz z parkingami. » według ustawy o odpadach z 27 czerwca 1997 roku (Dz. U. z 1997 roku, Nr 96, poz. 592, art. 3. 5. po zmianach )

26 Składowisko odpadów: «. . . rozumie się przez to także wysypisko odpadów komunalnych, wylewisko odpadów ciekłych, a także zwałowiska mas ziemnych i skalnych powstające w wyniku realizacji inwestycji albo prowadzenia eksploatacji kopalin -z zastrzeżeniami określonymi wcześniej. » według ustawy o odpadach z 27 czerwca 1997 roku (Dz. U. z 1997 roku, Nr 96, poz. 592, art. 3. 8. po zmianach )

27 Wykorzystanie odpadów: ● zastosowanie odpadów w celach przemysłowych (w tym energetycznych, budowlanych) jako surowców wtórnych (w całości lub w części, bezpośrednio lub poprzez przetworzenie), ● zastosowanie odpadów w celach nieprzemysłowych, np. do nawożenia gleby, do kształtowania powierzchni gruntów.

28 Unieszkodliwianie odpadów, jako najmniej pożądane, polega na takim przekształceniu odpadów, aby stosując dostępne procesy biologiczne, fizyczne lub chemiczne doprowadzić je do stanu, w którym nie będą stwarzały zagrożeń dla życia lub zdrowia ludzi oraz dla środowiska. Do form unieszkodliwiania odpadów ustawodawca zaliczył również składowanie odpadów.

29 Postępowanie z odpadami: ● zapobieganie powstawaniu odpadów, ● wykorzystanie odpadów, których powstania nie udało się uniknąć, ● unieszkodliwianie odpadów, których powstaniu nie udało się zapobiec, oraz których nie udało się wykorzystać

30 Metody oczyszczania ścieków. Procesy oczyszczania ścieków mają na celu doprowadzenie składu fizyko-chemicznego ścieków wprowadzanych do środowiska naturalnego do poziomu dopuszczalnego przepisami prawa, po to aby zminimalizować degradację środowiska do którego zostają one wprowadzone. Najważniejszymi procesami technologicznymi w oczyszczaniu ścieków są: sedymentacja zawiesin, sorpcja, biochemiczne i chemiczne utlenianie oraz mineralizacja substancji organicznej.

31 Proces technologiczny oczyszczania ścieków przyjęło się dzielić na cztery stopnie (etapy oczyszczania): 1. Oczyszczanie mechaniczne — usuwanie zanieczyszczeń stałych poprzez zatrzymywanie ich na kratach i sitach oraz sedymentacja w płaskownikach, osadnikach i odtłuszczaczach 2. Oczyszczanie biologiczne — usuwanie zanieczyszczeń rozpuszczonych w wodzie przy wykorzystaniu organizmów żywych w procesach mikrobiologicznego rozkładu.

323. Oczyszczanie chemiczne — usuwanie głównie związków azotu i fosforu ze ścieków komunalnych oraz innych zanieczyszczeń pochodzenia przemysłowego. 4. Usuwanie zanieczyszczeń resztkowych — odnowa wody.

33 Oczyszczanie mechaniczne sprowadza się do oddzielania, w urządzeniach oczyszczalni ścieków, ciał stałych o wielkości 40 — 100 mm (na kratach rzadkich), 10 — 30 mm (na kratach gęstych i sitach) oraz cząstek większych niż 0, 2 mm (w płaskownikach).

34 Oczyszczanie biologiczne jest technicznym naśladownictwem naturalnych procesów zachodzących w przyrodzie. Urządzenia techniczne oczyszczalni ścieków intensyfikują te procesy dzięki stworzeniu warunków optymalnych dla rozwoju mikroorganizmów takich jak bakterie, glony, pierwotniaki.

35 Proces biologicznego oczyszczania ścieków może być spowolniony lub nawet zatrzymany przez obecność w ściekach nadmiernych ilości substancji trujących, niską temperaturą lub zbyt niski albo za wysoki odczyn p. H.

36 Oczyszczanie chemiczne polega na poddaniu ścieków działaniu koagulantów, powodujących łączenie cząstek koloidów w większe zespoły, wytrącające się w postaci osadów.

37 Odnowa wody jest szeregiem procesów i metod prowadzących w efekcie do takiego stopnia oczyszczenia ścieków, że mogą one być ponownie użyte jako woda pitna i na potrzeby gospodarcze albo nabrać cechy wód naturalnych.

38 Do zadań Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska należy: — kontrola przestrzegania przepisów o ochronie środowiska i racjonalnym użytkowaniu zasobów przyrody, — kontrola przestrzegania decyzji ustalających warunki użytkowania środowiska, — udział w postępowaniu dotyczącym lokalizacji inwestycji, — udział w przekazywaniu do eksploatacji obiektów, które mogą pogorszyć stan środowiska oraz urządzeń chroniących środowisko przed zanieczyszczeniem,

39 — kontrola eksploatacji urządzeń chroniących środowisko przed zanieczyszczeniem, — podejmowanie decyzji wstrzymujących działalność prowadzoną z naruszeniem wymagań związanych z ochroną środowiska lub naruszeniem warunków korzystania ze środowiska, — współdziałanie w zakresie ochrony środowiska z innymi organami kontrolnymi, organami ścigania i wymiaru sprawiedliwości oraz organami administracji państwowej i rządowej, samorządu terytorialnego i obrony cywilnej a także organizacjami społecznymi i opiekunami społecznymi,

40 — organizowanie i koordynowanie monitoringu ochrony środowiska, — prowadzenie badań jakości środowiska, obserwacji i oceny jego stanu oraz zachodzących w nim zmian, — opracowywanie i wdrażanie metod analityczno-badawczych i kontrolno-pomiarowych, — inicjowanie działań tworzących warunki zapobiegania poważnym awariom oraz usuwanie ich skutków i przywracania środowiska do stanu właściwego.