ДЗЯРЖАЎНАЯ ЎСТАНОВА АДУКАЦЫІ СЯРЭДНЯЯ ШКОЛА 111 г

ДЗЯРЖАЎНАЯ ЎСТАНОВА АДУКАЦЫІ “СЯРЭДНЯЯ ШКОЛА № 111 г. МІНСКА» Аўтары : Залатароў Іван 10 «А» Зелянкоўская Карына 10 «А» Кароткіна Кацярына 10 «А» Озерава Анастасія 10 «А» Урублеўскі Арцём 10 «А» Мінск 2017

Камедыя К. Крапівы была напісана у 1939 годзе і адлюстроўвае той час, калі была напісана, і выразна сведчыць аб атмасферы, што панавала ў краіне ў 1937— 1938 гг. У рэпліках дзеючых асоб нярэдка можна пачуць выразы тыпу «замаскіраваны вораг» , «здраднік» , «двурушнік» , «авантурыст» , «паклёпнік» , якія сення ўспрымаюцца з асаблівай завостранасцю. Камедыя “Хто смяецца апошнім” з’яўляецца адной з лепшых сатырычных п’ес Кандрата Крапівы.

У п’есе «Хто смяецца апошнім» не проста выкрываецца шкоднік, а крытыкуецца грамадска-сацыяльная з’ява – нараджэнне адмоўных тэндэнцый у грамадстве: да ўлады імкнуліся ўсялякія невукі, напорлівыя людзі, адцяснялі на другі план сумленных людзей, запалохвалі і прыніжалі народ и дыскрэдытавалі гуманістычныя ідэалы. «Канфлікт – аснова п’есы» , - сцвярджаў Кандрат Крапіва выдатна рэалізаваў гэтае асноўнае патрабаванне да драматычнага твора ў сваёй літаратўры. На канфлікт у творы, вастрыню праблемы ў ім ўказвае ўжо сама назва п’есы, якая ўяўляе сабой самае, бадай галоўнае пытанне жыцця: хто смяецца апошнім? Хто пераможа зло? Што неабходна, как перемагчы зло і смяяцца апошнім? У п’есе дабро не толькі зрынута, растаптана, але і пастаўлена на службу злу.

Чарнавус Гарлахвацкі Зёлкін Туляга

Але, акрамя праблем канкрэтна гістарычных, узнятыя ў п'есе «Хто смяецца апошнім» і праблемы агульначалавечыя, «вечныя» . Чалавецтва пакуль не развіталася з такімі маральнымі хібамі, як падхалімства, хабарніцтва, здрада і інш. Усё гэта мы сустракаем у творы. У камедыі асуджаецца кар'ерызм, паклёпніцтва, невуцтва і падхалімства. Дзеянні, якія апісвае аўтар, адбываліся на тэрыторыі нашай краіны у трыццатых гадах мінулага стагоддзя. У тыя часы аднаго даносу на чалавека было дастаткова, каб пазбавіць яго працы, сям’і ці жыцця, а часам і ўсяго адразу. Гэтак жа і па нашы гадзіны засталася гэтая праблема. Бо як гаворыў классік : «Час ідзе, а звычкі застаюцца. А ўсё новае гэта добра забытае старое»

Шаноўныя спадары! Вучыцеся на сваіх памылках, на памылках чужых і на памылках, якія нам паказвае у сваіх творах Кандрат Крапіва. Бо нездарма гэтыя праблемы існуюць і па сей час. У сваем жыцці, я раю вам быць «Чарнавусамі» , а не «Гарлахвацкімі» !