Асновы кіравання інтэлектуальнай уласнасцю
Інтэлектуальная уласнасць. Аб’екты аўтарскага права і прамысловай уласнасці
Літаратура Асноўная: • Дыжова А. А. Основы управления интеллектуальной собственностью: конспект лекций для студентов всех специальностей. – Могилев: УО «МГУП» , 2007. – 128 с. • Кудашов В. И. Интеллектуальная собственность: охрана и реализация прав, управление: учеб. пособие. – Минск: БНТУ, 2004. – 322 с. • Кудашов В. И. Методическое пособие по вопросам введения в гражданский оборот результатов интеллектуальной деятельности / В. И. Кудашов, Т. И. Турлюк – Минск: РУП «РУПИС» , 2004. – 111 с. • Руденков В. М. Международное патентно лицензионное дело: Курс лекций. – Минск: БГУ, 2004. – 147 с. • Якимахо А. П. Управление объектами интеллектуальной собственности в Республике Беларусь. – Минск: Амалфея, 2005. – 472 с.
Агульныя палажэнні аб інтэлектуальнай уласнасці Інтэлектуальная уласнасць – сукупнасць правоў на вынікі інтэлектуальнай дзейнасці (творы, фанаграмы, вынаходніцтвы і інш. ) і сродкі індывідуалізацыі (таварны знак, фірменнае найменне і г. д. ). Згодна Сусветнай арганізацыі інтэлектуальнай уласнасці: «Інтэлектуальная ўласнасць азначае тварэнне чалавечага розуму: вынаходніцтвы, літаратурныя і мастацкія творы, сімволіка, назвы, малюнкі і ўзоры, якія выкарыстоўваюцца ў гандлі» .
Права (заканадаўства) павінна: • спрыяць стварэнню ўмоў для занятку творчай працай, забяспечыць прававое прызнанне і ахову дасягнутых вынікаў, замацаваць за аўтарамі і вынаходнікамі правы на выкарыстанне створаных імі твораў і атрыманне даходаў ад іх выкарыстоўвання; адначасова • стварыць умовы для выкарыстоўвання твораў у інтарэсах грамадства, у мэтах адукацыі і асветы, навуковага і тэхналагічнага прагрэсу, азнаямлення самай шырокай аўдыторыі з культурнай спадчынай і новымі творчымі дасягненнямі.
Аб'екты інтэлектуальнай уласнасці • Аб'екты аўтарскага права (творы навукі, літаратуры і мастацтва, базы дадзеных, праграмы для ЭВМ). • Аб'екты сумежных правоў (выкананне, фанаграмы, тэлевізійныя і радыёперадачы). прамысловай уласнасці: • Аб'екты патэнтнага права (вынаходніцтвы, карысныя мадэлі, прамысловыя ўзоры). • Сродкі індывідуалізацыі (гандлёвыя знакі і знакі абслугоўвання, фірменныя найменні, назвы месцаў паходжання тавараў). • Нетрадыцыйныя аб'екты (адносна навізны закана даўчага афармлення – селекцыйныя дасягненні, та палогіі інтэгральных мікрасхем, адкрыцці, рацыяна лізатарскія прапановы).
Функцыі інтэлектуальнай уласнасці • Інавацыйная – аб'екты інтэлектуальнай уласнасці з'яўляюцца цэнтральным звяном любой інавацыі, выкарыстоўваюцца ў працэсе распрацоўкі і рэалізацыі інавацыйных праектаў. • Таварная – якасць тавараў і паслуг, у аснове якіх ляжаць аб'екты інтэлектуальнай уласнасці, вызначаецца навізной і інтэлектуальнай дасканаласцю гэтых аб'ектаў (канкурэнтаздольнасцю). • Тэхналагічная – забеспячэнне тэхналагічнай перавагі над канкурэнтамі (унікальная тэхналогія як прадукт інтэлектуальнай уласнасці забяспечвае высокую якасць тавараў і паслуг). • Прававая – безумоўнае забеспячэнне прававой аховы аб'ектаў інтэлектуальнай уласнасці ад неправамернага выкарыстоўвання. • Эканамічная – рэалізуецца ў працэсе кіравання інтэлектуальным капіталам з мэтай атрымання прыбытку і нарошчвання велічыні гэтага капіталу. • Рэкламная – сродкі індывідуалізацыі дазваляюць прадаўцу прасунуць свой тавар на рынак, зрабіць яго вядомым і жаданым для пакупніка; забяспечваецца арыентацыя ў моры тавараў (брэндзінг). • Ідэалагічная – фарміраванне новай карпаратыўнай культуры (прызнанне права ўласнасці, павага да прыватнай уласнасці і г. д. ).
Інтэлектуальная ўласнасць • у аб'ектыўным сэнсе – гэта сукупнасць нормаў, якімі рэгулююцца адносіны, звязаныя з стварэннем і выкарыстаннем шэрагу вынікаў інтэлектуальнай творчай дзейнасці і сродкаў індывідуалізацыі ўдзельнікаў грамадзянскага абароту. • у суб'ектыўным сэнсе – гэта сукупнасць правамоцтваў як асабістага, так і маёмаснага характару, якія належаць аўтарам творчых дасягненняў, патэнтаўладальнікам або асобам, якія ажыццяўляюць рэгістрацыю сродкаў індывідуалізацыі, іх нашчадкам і іншым правапераемнікам. Інтэлектуальная ўласнасць разглядаецца як аб'ектыўна выражаны вынік інтэлектуальнай дзейнасці, як матэрыяльны (менавіта матэрыяльны) носьбіт такога выніку.
Прававая ахова аб’ектаў інтэлектуальнай уласнасці • Аб’екты аўтарскага права і сумежных правоў атрымлі ваюць прававую ахову ў сілу факту іх стварэння. Не патрабуецца іх рэгістрацыя або атрыманне якіх небудзь дакументаў, якія даюць права на іх абарону. Яны ахоўваюцца правам з моманту іх стварэння (увасобленння ў аб’ектыўную форму). • Для прававой аховы аб’ектаў прамысловай уласнасці неабходна атрыманне ахоўнага дакумента: для вынаходніцтваў, карысных мадэляў, прамысловых узораў, селекцыйных дасягненняў – патэнта; для тапалогій інтэгральных мікрасхем, таварных знакаў (знакаў абслугоўвання) і найменняў месца паходжання тавару – пасведчання; для фірменных найменняў юрыдычнай асобы – рэгістрацыя юрыдычнай асобы.
Асабістыя немаёмасныя правы аўтара • Права аўтарства – гэта юрыдычна забяспечаная магчымасць творцы лічыць сябе аўтарам твора і патрабаваць ад усіх іншых асоб, каб яны не пасягаў на гэта права. • Права на аўтарскае імя – гэта права аўтара выкарыстоўваць або дазваляць іншым асобам выкарыстоўваць твор пад сваім сапраўдным імем, пад умоўнай імем (псеўданімам) або без абазначэння імя (ананімна). Аўтар мае права патрабаваць, каб пры выкарыстанні твора яго імя не скажалася. • Права на абарону рэпутацыі аўтара – гэта права патрабаваць, каб яго твор выкарыстоўваўся без усялякіх скажэнняў і змен.
Дапускаецца без згоды аўтара і без выплаты аўтарскага ўзнагароджання, але з абавязковым указаннем аўтара твора і крыніцы запазычання: ў навуковых, даследчых, навучальных i iншых мэтах; выкарыстанне урыўкаў з правамерна апублікаваных твораў у якасці ілюстрацый у выданнях, радыё і тэлеперадачах, гука і відэазапісах навучальнага характару; паведамленнях і артыкулах для ўсеагульнага ведама , якія апублікаваны ў газетах і часопісах па актуальных пытаннях пры ўмове, што такія паведамленні не забароненыя аўтарам, што прадугледжана арт. 19, 20, 21 Закона Рэспублікі Беларусь “Аб аўтарскім праве і сумежных правах”.
• Права аўтара на апублікаваныя творы – гэта забяспечаная заканадаўствам магчымасць выпускаць у абарачэнне асобнікі апублікаванага твора ў пэўнай колькасці асобнікаў. Асабістымі немаёмаснымі правамі аўтара на вынаходніцтва, карысную мадэль, прамысловы ўзор, тапалогію інтэгральнай мікрасхемы, селекцыйнае дасягненне з’яўляюцца права аўтарства і права на аўтарскае імя. Аўтар мае выключнае права на аўтарскае ўзнагароджанне за кожны від выкарыстоўвання твора: • узнаўленне, распаўсюджванне арыгінала або асобнікаў твора, пракат, імпартаванне, публічны паказ, публічнае выкананне, перадача ў эфіры, пераклад на іншую мову, перарабленне і перапрацоўка, іншае прадастаўленне твора для ўсеагульнага ведама.
Комплекс маёмасных правоў (кантроль за выкарыстоўваннем твора, які дае магчымасць даводзіць твор да ўсіх і пры гэтым атрымліваць ўзнагароджанне) Маёмасныя правы даюць аўтару права дазваляць (атрымліваючы за гэта ўзнагароджанне) або не дазваляць ў дачыненні да яго твораў: • перадачу ў газетах, часопісах, кнігах, на пласцінках, на кампакт дысках, на відэакасетах, на прамысловых вырабах; • распаўсюджванне асобнікаў твораў шляхам продажу, бязвыплатнай перадачы, пракат твораў, іх імпарт; • публічны паказ (на выставах, у вітрынах), публічнае выкананне (у тэатрах, канцэртных залах); • перадачу ў эфір (паказ па тэлебачанні, перадача па радыё); • паведамленне для ўсеагульнага інфармавання па кабелю (паведамленне па правадным радыё, па кабельным тэлебачанні, выкарыстанне ў Інтэрнэце); • пераклад або перапрацоўку твора (аранжыроўку музыкі, стварэнне сцэнарыя, выкарыстанне фатаграфіі пры стварэнні калажаў і г. д. ).
Свае маёмасныя правы аўтар можа выкарыстоўваць не толькі для атрымання прыбытку, але і для забароны неадпаведнага яго намерам і поглядаў выкарыстання свайго твора. Кубінскі фатограф Альберта Корда, які зрабіў у 1960 г. знакаміты фотаздымак Чэ Гевары і заўсёды дазваляў выкарыстоўваць яго бясплатна, менавіта на падставе сваіх аўтарскіх правоў выйграў пазоў у вытворцаў гарэлкі Smirnoff і забараніў выкарыстоўваць фотапартрэт для рэкламы алкаголю. Для твораў, створаных "у службовым парадку", устаноўлены асаблівы прававы рэжым: маёмасныя правы на іх па агульнаму правілу прызнаюцца прыналежнымі працадаўцу, але асабістыя немаёмасныя правы ўсё роўна ў поўным аб'ёме застаюцца за аўтарам.
Выкарыстоўванне аб’екта прамысловай уласнасці па сваім меркаванні : • патэнтаўладальнік можа выкарыстоўваць аб’ект на сваім прадпрыемстве (напрыклад, выкарыстоўваць запатэнтаваны спосаб для вытворчасці вырабаў); вырабляць вырабы (рухавікі, тэлевізары, гадзіннік, абутак і г. д. ); • прадаваць ці іншым чынам збываць вырабы, што ахоўваюцца патэнтам; • здаваць у арэнду абсталяванне, прыборы, механізмы, ствараючыя вырабы з выкарыстаннем ахоўнага патэнтам; • атрымоўваць крэдыт пад заклад патэнта; • імпартаваць вырабы, у якіх выкарыстаны ахоўны аб'ект; захоўваць такія вырабы.
• • • Крыніцамі аўтарскага права і сумежных правоў з’яўляюцца: Гражданский кодекс Республики Беларусь (гл. 61) Закон Республики Беларусь «Об авторском праве и смежных правах» Постановления Правительства Республики Беларусь, которыми установлены минимальные ставки авторского вознаграждения за использования определенных видов произведений Закон Республики Беларусь «О патентах на изобретения, полезные модели, промышленные образцы» Закон «О товарных знаках и знаках обслуживания» Закон Республики Беларусь «О патентах на сорта растений» Закон «О правовой охране топологий интегральных микросхем» Закон Республики Беларусь «О географических указаниях» Таможенный кодекс Республики Беларусь (в 2001 году был принят Закон Республики Беларусь «О внесении дополнений в Таможенный кодекс Республики Беларусь, дополнивший Кодекс главой 28 1 «Особенности таможенного контроля в отношении товаров, содержащих объекты интеллектуальной собственности» ).
Законы Республики Беларусь, регулирующие в целом общественные отношения, отличные от авторских, не содержащие отдельные правила об использовании некоторых объектов авторского права с учетом их специфики: • «Об основах архитектурной и градостроительной деятельности» , в котором определе ны объекты, которые в соответствии с Законом являются произведениями архитектуры и градостроительства (ст. 12); • «О печати и других средствах массовой информации» , которым определен порядок распространения продукции средств массовой информа ции (ст. 25) и правила использования в средствах мас совой информации авторских произведений и писем (ст. 35) • «О научной деятельности» ; «О научно технической информа ции» ; • «О рекламе» , в котором реклама полностью или частично отнесена к объектам авторского или смежных прав (ст. 3); • «О геодезической и картографи ческой деятельности» , в котором определено авторское право на геодезическую и картографическую продукцию (ст. 15) Международные конвенции, договоры и соглашения, к которым присоединилась Республика Беларусь: • Бернская конвенция об охране литературных и художе ственных произведений 1886 г. , постоянным членом кото рой Республика Беларусь является с 12 декабря 1997 г. • Всемирная конвенция об авторском праве (в редакции 1952 г. ) о правопреемстве в отношении которой объявлено в постановлении Совета Министров Республики Беларусь от 7 июня 1993 г. № 370 • Договор Всемирной организации интеллектуальной собственности по авторскому праву и Договор Всемирной организации интеллектуальной собственности по исполнениям и фонограммам, Оба договора ратифицированы Законами Республики Беларусь от 10 июня 1998 г. • Международная конвенция об охране прав исполнителей, изготовителей фонограмм и вещательных организаций (Римская конвенция, 1961 г. ), вступившая в силу на территории Республики Беларусь в 2003 г.
Існуюць наступныя крыніцы заканадаўства аб праве прамысловай уласнасці: • Гражданский кодекс Республики Беларусь (общие правила о праве промышленной собственности). • Законы: от 5. 02. 1993 г. «О товарных знаках и знаках обслуживания» ; от 13. 04. 1995 г. «О патентах на сорта растений» ; от 16. 12. 2002 г. «О патентах на изобрете ния, полезные модели, промышленные образцы» ; от 7. 12. 1998 г. «О правовой охране топологий интеграль ных микросхем» ; «О географических указаниях» от 17. 07. 2002 г. • Постановления Верховного Совета Республики Беларусь: от 12. 04. 1995 г. «О ратификации соглаше ния о партнерстве и сотрудничестве между Европей скими Сообществами и их государствами – членами и Республикой Беларусь» ; от 13. 04. 1995 г «О ратифи кации Евразийской патентной конвенции» .
Сістэма дзяржаўнага кіравання інтэлектуальнай уласнасцю. Патэнтнае ведамства • Дзяржаўны ўзровень кіравання ўключае: дзяржаўныя органы, такія як ведамства прамысловай уласнасці (патэнтнае ведамства), недзяржаўныя органы, такія як агенцтва патэнтных павераных і асаблівыя структуры ў судовых органах. • У Рэспубліцы Беларусь у гэтую сістэму ўваходзяць Нацыянальны цэнтр інтэлектуальнай уласнасці пры Дзяржаўным камітэце па навуцы і тэхналогіях пры Савеце Міністраў Рэспублікі Беларусь (НЦІУ), Судовая калегія па патэнтных справах Вярхоўнага Суда Рэспублікі Беларусь, Беларускае аўтарскае таварыства, Асацыяцыя патэнтных павераных і іншыя структуры.
НЦІУ выконвае наступныя функцыі па кіраванні аб’ектамі інтэлектуальнай уласнасці: • прымае ўдзел у распрацоўцы мерапрыемстваў па рэалізацыі дзяржаўнай палітыкі ў галіне аховы правоў на аб’екты прамысловай уласнасці, аб’екты аўтарскага права і сумежных правоў і ўдзельнічае ў іх ажыццяўленні; • абагульняе практыку прымянення заканадаўства ў галіне аховы правоў на АІУ і распрацоўвае прапановы па яго ўдасканаленні, а таксама па заключэнні міжнародных дагавораў Рэспублікі Беларусь у гэтай галіне; • распрацоўвае i ва ўстаноўленым парадку ўносіць у Дзяржаўны камітэт па навуцы і тэхналогіях Рэспублікі Беларусь прапановы, у тым ліку праекты нарматыўных прававых актаў па пытаннях, якія патрабуюць нарматыўнага прававога рэгулявання;
• прымае да разгляду заяўкі на выдачу ахоўных даку ментаў на аб’екты прамысловай уласнасці, ажыццяў ляе дзяржаўную рэгістрацыю гэтых аб’ектаў і выдае ахоўныя дакументы, вядзе дзяржаўныя рэестры; • забяспечвае абарону дзяржаўных сакрэтаў, якiя ўтрымлiваюцца ў заяўках на сакрэтныя вынаходкі, карысныя мадэлі, прамысловыя ўзоры; • арганізуе разгляд Апеляцыйным саветам скаргаў, пярэчанняў і заяваў па пытаннях аховаздольнасці аб’ектаў прамысловай уласнасці; • рэгіструе ліцэнзійныя дагаворы, дагаворы саступкі, дагаворы залогу правоў на АІУ і іншыя, вядзе дзяржаўны рэестр такіх дагавораў; • забяспечвае ў адпаведнасці з заканадаўствам функцыянаванне калектыўнага кіравання маёмаснымі правамі аўтараў і іншых уладальнікаў аўтарскага права і сумежных правоў;
• арганізуе падрыхтоўку спецыялістаў у сферы інтэлектуальнай уласнасці; • ажыццяўляе міжнароднае супрацоўніцтва і забяспеч вае выкананне міжнародных абавязацельстваў Рэспублікі Беларусь; • удзельнічае ў распрацоўцы прапаноў па ўдасканален ню механізму ўвядзення АІУ у грамадзянскі абарот, ацэнкі і ўліку АІУ; • забяспечвае арганізацыю, правядзенне навукова даследчых работ у галіне аховы і кіравання інтэлектуальнай уласнасцю; • аказвае фізічным і юрыдычным асобам метадычную дапамогу, інфармацыйныя, юрыдычныя паслугі ў галіне аховы і кіравання інтэлектуальнай уласнасцю; • ажыццяўляе атэстацыю і рэгістрацыю патэнтных павераных, кантроль за выкананнем імі патрабаван няў, што прад’яўляюцца да іх дзейнасці.
Міжнародныя арганізацыі ў галіне кіравання інтэлектуальнай уласнасцю • Міждзяржаўны або міжнародны ўзровень. Галаўной арганізацыяй па кіраванні інтэлектуальнай уласнасцю на міждзяржаўным узроўні з’яўляецца Сусветная арганізацыя інтэлектуальнай уласнасці (САІУ). • Галоўнай прычынай стварэння САІУ стаў імклівы рост колькасці і значнасці АІУ. Другой прычынай стварэння САІУ было жаданне краін удзельніц ператварыць САІУ ва ўстанову ААН. • Акрамя САІУ існуе шэраг рэгіянальных арганізацый, такіх як Афрыканская рэгіянальная арганізацыя прамысловай уласнасці, Афрыканская арганізацыя інтэлектуальнай уласнасці, Пагадненне аб субрэгіянальнай інтэграцыі краін Андскай групы, Цэнтральнаамерыканскае пагадненне па ахове прамысловай уласнасці, Паўночнаамерыканскае пагадненне аб свабодным гандлі, Еўразійская патэнтавая арганізацыя, Еўрапейская патэнтавая арганізацыя і інш.
Аб’екты аўтарскага права Аб’ектам аўтарскага права з’яўляецца твор навукі, літаратуры і мастацтва. Твор – гэта сукупнасць ідэй, думак, вобразаў, якія ў выніку творчай дзейнасці аўтара атрымалі свой выраз у даступнай для ўспрымання чалавечымі пачуццямі канкрэтнай форме, якая дапускае магчымасць выяўлення.
У пералік ахоўных аўтарскім правам аб’ектаў уваходзяць: • Літаратурныя творы (кнігі, брашуры, артыкулы, лекцыі, прамовы, выступы, пропаведзі, лісты, дзённікі і iншыя дакументы). Гэта мастацкія, навуковыя, вучэбныя, публіцыстычныя творы, выяўленыя ў пісьмовай, вуснай або электроннай форме. • Драматычныя і музычна драматычныя творы, творы харэаграфіі і пантамімы і іншыя сцэнарныя творы. Гэтыя творы аб’ядноўвае тое, што ўсе яны прызначаны для выканання на сцэне. • Музычныя творы з тэкстам і без тэксту. У гэтых творах мастацкія вобразы выяўляюцца з дапамогай гукаў, якія звязаныя паміж сабой па законах мелодыі, рытму і гармоніі.
• Аўдыёвізуальныя творы (кіно, тэле , відэафільмы; дыяфільмы і іншыя кіна і тэлеперадачы) – серыя звязаных паміж сабой малюнкаў, якія ствараюць ўражанне руху і прызначаныя для візуальнага і слыхавога ўспрымання. • Творы скульптуры, жывапісу, графікі, літаграфіі і іншыя творы выяўленчага мастацтва. • Творы прыкладнога мастацтва. Гэтыя аб’екты маюць адметныя прыкметы – утылітарнасць і мастацкасць выканання. Такімі творамі з’яўляюцца ювелірныя і галантарэйныя вырабы, іншыя вырабы з металу, фарфору, скуры, косці, пластмасы і інш. Творы прыкладнога мастацтва як аб’екты аўтарскага права варта адрозніваць ад прамысловых узораў, ахоўваемых правам прамысловай уласнасці. • Творы архітэктуры, горадабудаўніцтва і садова паркавага мастацтва. • Фатаграфічныя творы і творы, атрыманыя спосабамі, аналагічнымі фатаграфіі.
• Карты, планы, эскізы, ілюстрацыі і пластычныя творы, якія адносяцца да геаграфіі, тапаграфіі і іншых навук. • Кампутарныя праграмы – спарадкаваная сукупнасць каманд і дадзеных для атрымання пэўнага выніку з дапамогай кампутара, запісаная на матэрыяльным носьбіце, а таксама спадарожная электронная дакументацыя. Згодна з Дамовай САІУ па аўтарскім праве, кампутарныя праграмы ахоўваюцца як літаратурныя творы. • Іншыя творы. Пералік аб'ектаў аўтарскага права з'яўляецца адкрытым і дапускае змены і ў будучыні. Любы выказаны ў якой небудзь аб’ектыўнай форме твор навукі, літаратуры і мастацтва, які з’яўляецца вынікам інтэлектуальнай творчай дзейнасці, ахоўваецца сродкамі аўтарскага права, нават калі ён не адносіцца ні да аднаго з пералічаных у арт. 993 ГК відаў твораў.
Згодна з прынцыпу свабоды творчасці не лічыцца парушэннем аўтарскага права выкарыстанне існуючага твора для стварэння новага. У адрозненні ад самастойных твораў створаныя на іх аснове новыя называюць вытворнымі (залежнымі): пераклады, апрацоўкі, анатацыі, рэфераты, рэзюмэ, агляды, інсцэніроўкі, музычныя аранжыроўкі, іншыя перапрацоўкі твораў навукі, літаратуры і мастацтва (асоба, якая ажыццяўляе перапрацоўку арыгінальнага твора, абавязана выконваць правы яго аўтара). Састаўныя творы ствараюцца шляхам злучэння ў адзінае цэлае ўжо існуючых твораў: анталогіі, энцыклапедычныя слоўнікі, перыядычныя зборнікі навуковых прац, газеты, часопісы і іншыя перыядычныя выданні, базы дадзеных.
Улічваючы асаблівасці дзейнасці артыстаў выканаўцаў, вытворцаў фанаграм і арганізацый вяшчання, вынікі іх працы ў Рэспубліцы Беларусь ахоўваюцца сродкамі спецыяльнага інстытута сумежных правоў. • Пад выкананнем разумеюць прадстаўленне твора, фанаграмы пасродкам гульні, дэкламацыі, спеваў, танца ў жывым выкананні або з дапамогай якіх небудзь тэхнічных сродкаў. • Фанаграма вызначаецца як любы выключна гукавы запіс выкананняў ці іншых гукаў альбо адлюстраванне гукаў. • Перадачай арганізацыі эфірнага або кабельнага вяшчання з’яўляецца перадача, створаная як самой арганізацыяй эфірнага або кабельнага вяшчання, так і па яе замове і за кошт яе сродкаў іншай арганізацыяй.
Не з’яўляюцца аб’ектамі аўтарскага права: • Афіцыйныя дакументы (законы; судовыя рашэнні; іншыя тэксты заканадаўчага, адміністрацыйнага і судовага характару) • Дзяржаўныя сімвалы і знакі (сцяг, герб, гімн, ордэны, грашовыя і іншыя знакі) • Творы народнай творчасці, аўтары якіх невядомыя. Аўтарскае права не распаўсюджваецца на ідэі, спосабы, працэсы, сістэмы, метады функцыянавання, канцэпцыі, прынцыпы, адкрыцці альбо проста інфармацыю. Спосабы ахоўваюцца нормамі патэнтнага права; іншыя – сродкамі прававога інстытута «ноу хау» . Не ахоўваюцца аўтарскім правам факты, якія маюць інфармацыйны характар.
Тэрмін дзеяння аўтарскага права Права аўтарства, права на імя і права на абарону рэпутацыі ахоўваюцца бестэрмінова; маёмасныя правы дзейнічаюць на працягу ўсяго жыцця аўтара і пасля яго смерці 50 гадоў; маёмасныя правы на твор, створаны ў суаўтарстве, дзейнічаюць на працягу ўсяго жыцця і 50 гадоў пасля смерці апошняга аўтара, які перажыў іншых суаўтараў. Для ананімных твораў або твораў пад псеўданімам тэрмін аховы складае 50 гадоў з моманту першага правамернага апублікавання твора або з моманту першага давядзення твора да ўсеагульнага ведама. Па заканчэнні тэрміну дзеяння маёмасных правоў на аб’екты аўтарскага права або сумежных правоў гэтыя аб’екты пераходзяць у грамадскі здабытак і могуць свабодна выкарыстоўвацца любымі фізічнымі або юрыдычнамі асобамі без выплаты ўзнагароды, аднак пры ўмове захавання асабістых немаёмасных правоў.
Аб’екты права прамысловай уласнасці • • • вынаходніцтвы; карысныя мадэлі; прамысловыя ўзоры; селекцыйныя дасягненні; тапалогіі інтэгральных мікрасхем; нераскрытая інфармацыя, у тым ліку сакрэты вытворчасці; фірменныя найменні; таварныя знакі (знакі абслугоўвання); найменні месцаў паходжання тавараў; іншыя аб'екты прамысловай уласнасці і сродкі індывідуалізацыі ўдзельнікаў грамадзянскага абароту, тавараў, работ або паслуг.
Вынаходніцтва – тэхнічнае рашэнне (дасягнута шляхам прымянення сродкаў тэхнікі ў любой галіне), якое з’яўляецца новым (павінна валодаць сусветнай навізной), мае вынаходніцкі ўзровень (рашэнне для спецыяліста адпаведнай галіны не павінна быць відавочным, яно не ўзнікла б у яго, калі б яго папрасілі знайсці рашэнне гэтай праблемы) і можа прымяняцца ў прамысловасці (можа быць выраблена або выкарыстана ў любой галіне вытворчасці). Аб’екты вынаходніцтва: прылада, спосаб, рэчыва; штам мікраарганізма, культуры клетак раслін і жывёл; прымяненне вядомай раней прылады, спосабу, рэчывы па новым прызначэнні.
• Прылады – гэта канструкцыі і вырабы (машыны, апараты, прыборы, абсталяванне, мэбля і г. д. ). • Спосаб – працэс выканання узаемазвязаных дзеянняў над матэрыяльным аб’ектам, неабходным для дасягнення пэўнай мэты (тэхналагічны працэс, спосаб атрымання рэчываў, спосаб лячэння захворванняў і г. д. ). • Рэчывы – індывідуальныя злучэння (матэрыялы для вырабу прадметаў, збудаванняў), высокамалекулярныя злучэнні і аб’екты генетычнай інжынерыі, прадукты ядзернага ператварэння. • Штам мікраарганізмаў – чыстая культура мікраарганізмаў аднаго выгляду, у якога вывучаны марфалагічныя і фізіялагічныя асаблівасці. • Культура клетак раслін і жывёл – сукупнасць клетак агульнага паходжання, якія маюць аднолькавыя, ўстойлівыя прыкметы (бактэрыі, мікраскапічныя грыбы, найпростыя мікраскапічныя багавінне і да т. п. ).
Вынаходніцтвам не прызнаюцца: навуковыя тэорыі, метады арганізацыі гаспадаркі і кіравання ёй, умоўныя абазначэнні, расклады, правілы, метады выканання разумовых аперацый, праекты і схемы планавання збудаванняў, будынкаў, тэрыторый; прапановы, якія датычацца толькі знешняга выгляду вырабаў; рашэнні, якія супярэчаць грамадскім інтарэсам, прынцыпам гуманнасці і маралі.
• Карысная мадэль – канструктыўнае выкананне сродкаў вытворчасці і прадметаў спажывання, якое з’яўляецца новым і можа прымяняцца ў прамысловасці. Ёю можа быць толькі прылада. Карысныя мадэлі адрозніваюцца ад вынаходніцтва ніжэйшым узроўнем тэхналагічнага працэсу і меншым тэрмінам аховы. Не патрабуецца, каб яна мела вынаходніцкай ўзровень. Карысная мадэль павінна валодаць сусветнай навізной. • Прамысловы ўзор – арнаментальны аспект карыснага вырабы, яго сутнасць у вырашэнні эстэтычнага або дэкаратыўнага боку карыснага вырабу. Ён уздзейнічае на візуальнае ўспрыманне. Гэта мастацкае або мастацка канструктарскае рашэнне выраба, якое вызначае яго знешні выгляд і з’яўляецца новым, арыгінальным і можа прымяняцца ў прамысловасці.
• Селекцыйныя дасягненні – новыя гатункі раслін і новыя пароды жывёл. Расліны: 1) атрыманы штучным шляхам або шляхам адбору, 2) мае адзін або некалькі істотных прыкмет, якія адрозніваюць яго ад існуючых гатункаў раслін. Жывёлы: 1) цэласная шматлікая група жывёл агульнага паходжання, 2) створана чалавекам, 3) мае генеалагічную структуру і ўласцівасці, якія дазваляюць адрозніваць яе ад іншых парод жывёл гэтага ж віду, 4) колькасна дастатковая для размнажэння ў якасці адной пароды.
• Тапалогія інтэгральнай мікрасхемы – зафіксаванае на матэрыяльным носьбіце прасторава геаметрычнае размяшчэнне сукупнасці элементаў інтэгральнай схемы і сувязяў паміж імі. Інтэгральная мікрасхема – мікраэлектронны выраб канчатковай або прамежкавай формы, прызначаны для выканання функцый электроннай схемы, элементы і сувязі якога непадзельна сфарміраваныя ў аб’ёме і на паверхні матэрыялу, на аснове якога зроблены выраб. Матэрыяльным носьбітам тапалогіі з’яўляецца крышталь інтэгральнай мікрасхемы, г. зн. частка паўправадніковай пласціны, у аб’ёме і на паверхні якой сфарміраваны элементы правадніковай мікрасхемы, межэлементные злучэнні і кантактныя пляцоўкі. Прававая ахова распаўсюджваецца толькі на арыгінальную тапалогію, г. зн. створаную ў выніку
• Нераскрытая інфармацыя (у тым ліку сакрэты вытворчасці) – тэхнічная, арганізацыйная або камерцыйная інфармацыя: 1) невядомая трэцім асобам; 2) мае сапраўдную або патэнцыйную камерцыйную каштоўнасць, 3) да яе няма вольнага доступу на законнай падставе, 4) уладальнік інфармацыі прымае меры да аховы яе прыватнасці. • Фірменнае найменне – ідэнтыфікацыя юрыдычнай асобы з мэтай вылучэння яе сярод іншых асоб, характарызуе яе рэпутацыю. Фірменнае найменне павінна ўтрымліваць ўказанні на выгляд (арганізацыйна прававую форму), прадмет дзейнасці (вытворчае, будаўнічае, гандлёвае), тып (дзяржаўнае, прыватнае), у чыім падпарадкаванні складаецца дадзенае камерцыйнае юрыдычная асоба. Вылучаюць у фірменнай назве 2 часткі: асноўную (арганізацыйна прававая форма юрыдычнай асобы ТАА, ТДА, ААТ) і дапаможную (спецыяльнае найменне або абазначэнне).
• Таварныя знакі і знакі абслугоўвання – гэта абазначэнне, якое спрыяе адрозненню тавараў або паслуг адной асобы ад аднародных тавараў або паслуг іншых асоб. Знак можа складацца з аднаго або некалькіх слоў, літар, лічбаў, малюнкаў або малюнкаў, эмблем, манаграм, подпісаў, кветак, быць аб’ёмным, мець любое спецыяльнае афармленне ўпакоўкі, складацца з камбінацыі любых названых элементаў. Не дапускаецца рэгістрацыя таварных знакаў: якія не маюць прыкмет адрознення; увайшлi ва ўсеагульны ўжытак як абазначэнне тавараў пэўнага віду; з’яўляюцца агульнапрынятымi сімваламі і тэрмінамі; складаюцца выключна са знакаў або указанняў, якія выкарыстоўваюцца для абазначэння вiду, якасці, колькасці тавараў; уяўляюць сабой форму тавару або яго ўпакоўку; складаюцца толькi з абазначэнняў, што ўяўляюць сабой дзяржаўныя гербы, сцягі і эмблемы, афіцыйныя назвы дзяржаў, скарочаныя або поўныя назвы мiжнародных мiжурадавых арганізацый, афіцыйныя кантрольныя, гарантыйныя i прабiрныя клеймы, узнагароды і іншыя знакі адрознення, або падобных з імі да ступені змяшэння.
• Найменне месца паходжання тавару – назва краіны, населенага пункта, мясцовасці або іншага геаграфічнага аб’екта, якая выкарыстоўваецца для абазначэння тавару, асаблівыя ўласцівасці якога выключна або галоўным чынам вызначаюцца характэрнымі для гэтага геаграфічнага аб’екта прыроднымі ўмовамі ці іншымі фактарамі альбо спалучэннем прыродных умоў і іншых фактараў. Канкрэтны спосаб ўказанні на месца паходжання тавару можа быць любым, неабходна толькі, каб абазначэнне выклікала ў спажыўца асацыяцыю з пэўнай мясцовасцю, дзе выраблены тавар, г. зн. набыло геаграфічны сэнс.
• Да іншых аб’ектаў адносяць спыненне нядобрасумленнай канкурэнцыі. Актам нядобрасумленнай канкурэнцыі лічыцца ўсякі акт канкурэнцыі, супярэчны сумленным звычаям у прамысловасці і гандлёвых справах: змешванне, ілжывыя сцвярджэнні, увядзенне ў зман. Першыя два выгляду разглядаюцца як якія адносяцца да абароны канкурэнцыі, а трэці – да абароны інтарэсаў канкурэнтаў і спажыўцоў. • Да іншых дзеянняў, якiя супярэчаць заканадаўству аб канкурэнцыі пры ажыццяўленні прадпрымальніцкай дзейнасці, у многіх краінах свету адносяць: парушэнне камерцыйнай таямніцы, неправамернае выкарыстанне дасягненняў іншай асобы (паразітаванне), параўнальную рэкламу, іншыя акты (назойлівая рэклама, празмернае псіхалагічны ціск і да т. п. ).
Рацыяналізатарская прапанова Рацыяналізатарскай прапановай прызнаецца 1) тэхнічнае рашэнне, якое прадугледжвае стварэнне або змяненне канструкцыі выраба, тэхналогіі вытворчасці і тэхнікі, састава матэрыялу, які з’яўляецца новым і карысным для прадпрыемства, якому яно пададзена; 2) новае для прадпрыемства арганізацыйнае рашэнне, якое дае эканомію працоўных, сыравінных, паліўна энергетычных і іншых матэрыяльных рэсурсаў або іншы станоўчы эфект. (п. 1 Тыпавога палажэння аб рацыяналізатарскай дзейнасці ў Рэспубліцы Беларусь, зацверджанага пастановай Кабінета Міністраў Рэспублікі Беларусь).
Для прызнання рашэння рацыяналізатарскім неабходна: 1. каб яно было адным з відаў тэхнічных рашэнняў або арганізацыйным рашэннем. Тэхнічнае рашэнне ў рацыяналізатарскай прапанове дасягаецца шляхам стварэння або змены канструкцыі выраба, тэхналогіі вытворчасці і тэхнікі, якая прымяняецца або змены саставу матэрыялу; 2. яно павінна быць новым для прадпрыемства, якому пададзена. Новым прызнаецца тэхнічнае або арганізацыйнае рашэнне, калі яно ці такое ж рашэнне да падачы заявы па ўсталяванай форме: • а) не выкарыстоўвалася на прадпрыемстве, акрамя выпадкаў, калі рашэнне выкарыстоўвалася па ініцыятыве аўтара на працягу не больш за тры месяцы да падачы заявы; • б) не было вядома прадпрыемству ў ступені, дастатковай для яго практычнага ажыццяўлення; • в) не было прадугледжана абавязковымі для прадпрыемства нарматывамі (стандартамі, нормамі, тэхнічнымі ўмовамі);
3. яно павінна быць карысным для прадпрыемства, якому пададзена, г. зн. дазваляе атрымаць любы станоўчы эфект. Аднак калі рацыяналізатарскім з’яўляецца арганізацыйнае рашэнне, яно павінна даваць эканомію працоўных, сыравінных, паліўна энергетычных і іншых матэрыяльных рэсурсаў ці іншы станоўчы эфект. Не прызнаецца рацыяналізатарскай прапанова, калі 1. яна ставіць задачу або толькі вызначае эфект, які можа быць атрыманы ад прымянення прапановы, яле не з’яўляецца рашэннем; 2. створанае спецыялістамі ў парадку выканання канкрэтнага службовага задання або дамоўных работ; 3. зніжае надзейнасць, даўгавечнасць і іншыя паказчыкі якасці прадукцыі або пагаршае ўмовы працы, якасць работ.
Выключнае права на выкарыстанне вынаходніцтва, карыснай мадэлі, прамысловага ўзору, селекцыйнага дасягнення належыць патэнтаўладальніку. Тры правамоцтвы: 1) выкарыстоўваць па сваім меркаванні, 2) забараняць каму б там ні было выкарыстоўваць такі аб’ект, 3) прадаць або пераўступіць патэнт ці дазволіць выкарыстоўваць аб’ект прамысловай уласнасці любой іншай асобе.
Аднаразовае ўзнагароджанне за стварэнне выплачваецца патэнтаўладальніку ў памеры не менш за пяць мінімальных заробкаў за адзін аб’ект, у трохмесячны тэрмін пасля выдачы патэнта. Ўзнагароджанне за выкарыстанне аб’екта прамысловай уласнасці выплачваецца пры устанаўленні факта выкарыстання і пры наступным выкарыстоўванні ў трохмесячны тэрмін з даты справаздачнага перыяду, вызначанага дагаворам паміж аўтарам і патэнтаўладальнікам.
Узнагароджванне за выкарыстоўванне службовага аб’екта прамысловай уласнасці выплачваецца на падставе дамовы з наймальнікам, якія атрымаў патэнт, або яго правапераемнікам у памеры не менш за 5% гадавога прыбытку (адпаведнай часткі даходу) штогод атрыманым патэнтаўладальнікам ад яго выкарыстоўвання, а таксама паступленняў, якiя прыпадаюць на дадзены аб’ект прамысловай уласнасці ад заключаных ліцэнзійных пагадненняў. Калі карысны эфект ад выкарыстання аб’екта прамысловай уласнасці не выяўлены ў прыбытку, ўзнагароджанне за выкарыстоўванне аб’екта прамысловай уласнасці выплачваецца аўтару (суаўтарам) за кожны год выкарыстоўвання ў памеры не менш за 2% ад сабекошту прадукцыі (работ, паслуг), што прыпадае на дадзены аб’ект прамысловай уласнасці.
Законам прадугледжаны некаторыя абмежаванні выключнага права патэнтаўладальніка на выкарыстанне аб’екта прамысловай уласнасці: • патэнтаўладальнік не павінен выкарыстоўваць правы, якія прадстаўляюцца патэнтам, калі будзе нанесена шкода правам іншых грамадзян, інтарэсам грамадства і дзяржавы. • любая фізічная або юрыдычная асоба, якая да даты прыярытэту аб’екта прамысловай уласнасці, ахоўваемага патэнтам, і незалежна ад яго аўтара стварыла і добрасумленна выкарыстоўвала на тэрыторыі Рэспублікі Беларусь падобнае рашэнне або зрабілі неабходныя да гэтага прыгатавання, захоўвае правы на далейшае яго бязвыплатнае выкарыстоўванне без пашырэння аб’ёму.
Агульныя паняцці патэнта Кожная краіна, прадугледжваючы прававую ахову вынаходніцтва, забяспечвае яго ахову праз забеспячэнне патэнтаў. Слова патэнт азначае «адкрыты ліст» . Такія лісты выдаваліся ў сярэднявечча тым асобам, якім надаваліся выключныя правы і прывілеі на вынаходніцтвы. Патэнт – дакумент, які выдаецца ад імя дзяржавы спецыялізаванай дзяржаўнай арганізацыяй – патэнтным ведамствам – на тэхнічнае рашэнне, якое афіцыйна прызнаецца гэтай арганізацыяй вынаходніцтвам, г. зн. такім тэхнічным рашэннем, якое з’яўляецца новым, мае вынаходніцкі ўзровень і можа быць выкарыстана ў прамысловасці.
Для падтрымання ў сіле дзеяння патэнта неабходна аплачваць устаноўленыя законам пошліны, якія выплачваюцца ў тэрміны і ў памерах, указаных адпаведнымі інструкцыямі патэнтавых ведамстваў. • Ня выплата пошлін і парушэнне патрабаванняў, вызначаных інструкцыямі, прыводзіць да спынення дзеяння патэнта. Парушэннем правоў патэнтаўладальніка прызнаюцца: несанкцыянаваны выраб, прымяненне, ўвоз, прапанова да продажу, продаж і іншае ўвядзенне ў гаспадарчы абарот прадукту, які змяшчае запатэнтаванае вынаходніцтва, а таксама прымяненне спосабу, ахоўнага патэнтам.
Тэрмін дзеяння патэнта. Патэнт дзейнічае з даты паступлення заяўкі ў патэнтны орган і захоўвае сілу пры ўмове захавання патрабаванняў заканадаўства: • патэнт на вынаходніцтва – на працягу 20 гадоў. Калі для прымянення сродкаў, у якіх выкарыстана вынаходніцтва, патрабуецца атрыманне дазволу ўпаўнаважанага органа ў адпаведнасці з заканадаўствам, тэрмін дзеяння патэнта на гэта вынаходніцтва падаўжаецца патэнтным органам па хадайніцтве патэнтаўладальніка не больш чым на 5 гадоў; • патэнт на карысную мадэль – на працягу 5 гадоў з магчымым працягам гэтага тэрміну патэнтным органам па хадайніцтве патэнтаўладальніка, але не больш чым на 3 гады; • патэнт на прамысловы ўзор – на працягу 10 гадоў з магчымым працягам гэтага тэрміну патэнтным органам па хадайніцтве патэнтаўладальніка, але не больш чым на 5 гадоў.
• Рэгістрацыя таварнага знака дзейнічае на працягу 10 гадоў з даты паступлення заяўкі ў патэнтны орган. Гэты тэрмін можа быць прадоўжаны па заяве ўладальніка таварнага знака кожны раз на 10 гадоў. • Ніхто не можа выкарыстоўваць ахоўваемы на тэрыторыі Рэспублікі Беларусь таварны знак без дазволу яго ўладальніка. Парушэннем правоў ўладальніка таварнага знака прызнаюцца несанкцыянаваныя: выраб; прымяненне; ўвоз; прапанова да продажу; продаж і іншае ўвядзенне ў грамадзянскі абарот. • Пасведчанне на права карыстанне найменнем месца паходжання тавару дзейнічае на працягу 10 гадоў. Гэты тэрмін можа быць прадоўжаны па заяве на 10 гадоў пры захаванні ўмоў, якія даюць права на карыстанне найменнем. Падаўжэнне магчыма неабмежаваную колькасць разоў.
Патэнтавая інфармацыя з’яўляецца найважнейшай часткай навукова тэхнічнай інфармацыі. Да яе адносіцца ўся сукупнасць апублікаваных і не апублікаваных дакументаў і выняткаў з іх, якія змяшчаюць звесткі аб выніках навукова тэхнічнай дзейнасці, заяўленых або прызнаных вынаходніцтвамі, карыснымі мадэлямі, прамысловымі ўзорамі. За гады існавання патэнтнай сістэмы ў краінах свету апублікавана каля 40 млн патэнтавых дакументаў, якія змяшчаюць тэхнічную інфармацыю; пры гэтым кожны год з’яўляецца каля 1 мільёна новых патэнтавых апісанняў.
Працаўнік абавязаны пісьмова паведаміць наймальніку аб створаным службовым вынаходніцтве. Наймальнік павінен, у сваю чаргу, у трох месячны тэрмін з дня атрымання пазначанага паведамлення пісьмова заявіць работніку, прэтэндуе ён на патэнт. Вынаходніцтва, карысная мадэль, прамысловы ўзор лічацца службовымі, калі іх прадмет ставіцца да вобласці дзейнасці наймальніка і пры ўмове, што дзейнасць адносіцца да службовых абавязкаў аўтара альбо пры іх стварэнні работнікам былі выкарыстаныя вопыт або сродкі наймальніка.
• Аўтару аб’екта прамысловай уласнасці належаць асабістыя немаёмасныя і звязаныя з імі маёмасныя правы. Права аўтарства з’яўляецца асабовым немаёмасным правам і ахоўваецца бестэрмінова. Права аўтарства неадчужальнае і неперадаваемае. • Патэнтаўладальнік можа па дамове саступіць патэнт другой фiзiчнай або юрыдычнай асобе, а таксама перадаць правы на выкарыстанне аб’ектаў прамысловай уласнасці па ліцэнзійнаму дагавору. • Выключнае права патэнтаўладальніка на выкарыстанне запатэнтаваных аб’ектаў, а таксама права аўтара на ўзнагароджанне пераходзяць да іншых асобаў у парадку правапераемства, у тым ліку па спадчыне. • Маёмасныя правы, якія засведчаны патэнтам, могуць быць прадметам закладу.
Выдадзены патэнт сапраўдны толькі на тэрыторыі Рэспублікі Беларусь. Калі заяўнік жадае абараніць свае правы ў іншай краіне, ён павінен падаць заяўку ў патэнтнае ведамства гэтай краіны і прайсці ўсю працэдуру патэнтавання спачатку, уключаючы выплату патэнтных пошлін. З мэтай спрашчэння, паскарэння і патаннення гэтай працэдуры быў заключаны Дагавор аб патэнтнай кааперацыі.
Патэнтаванне аб’ектаў прамысловай уласнасці ўяўляе сабой досыць складаную, працяглую і дарагую працэдуру, якая пачынаецца з складання і падачы заяўкі на той ці іншы аб’ект прамысловай уласнасці ў Нацыянальны цэнтр інтэлектуальнай уласнасці. За падачу заяўкі заяўнік павінен заплаціць пошліну. • 1) Спачатку ажыццяўляецца папярэдняя або фармальная экспертыза заяўкі на прадмет яе адпаведнасці патрабаванням правілаў складання, падачы і папярэдняй экспертызы заяўкі на выдачу патэнта. 2) Патэнтавая экспертыза або экспертыза па сутнасці заяўкі ў адпаведнасці з правіламі правядзення патэнтнай экспертызы заяўкі на выдачу патэнта. 3) Калі заяўка задавальняе ўсім патрабаванням, прымаецца рашэнне аб выдачы патэнта. 4) Заяўка публікуецца ў афіцыйным выданні НЦІУ. 5) Пасля чаго выдаецца патэнт на аб’ект прамысловай уласнасці.
Высновы • Вынікі інтэлектуальнай дзейнасці атрымліваюць свой выраз у пэўных матэрыяльных аб'ектах. Літаратурны і навуковы твор аб’ектывуецца ў друкаванай прадукцыі, вынаходніцтва ці карысная мадэль могуць быць выкарыстаны для вырабу пэўнай прадукцыі, прамысловы ўзор можа атрымаць ўвасабленне ў розных таварах. • Права на аб'ект інтэлектуальнай уласнасці не залежыць ад матэрыяльнага аб'екта, у якім вынік інтэлектуальнай дзейнасці або сродак індывідуалізацыі знайшлі ўвасабленне. • Выключнае права на аб'ект інтэлектуальнай уласнасці існуе незалежна ад права ўласнасці на матэрыяльны аб'ект, у якім такі вынік ці сродак індывідуалізацыі рэалізаваны. • Асабістыя немаёмасныя правы аўтара ў дачыненні аб’ектаў інтэлектуальнай уласнасці дзейнічаюць бестэрмінова.
Заданні для практычнага занятку • Агульныя паняцці аб патэнце і патэнтавая інфармацыя. • Прававая ахова вынаходніцтваў, карысных мадэляў, прамысловых узораў і міжнародныя пагадненні аб патэнтах. Грамадзянскі кодэкс Рэспублікі Беларусь (Гл. 63– 67) (Гражданский кодекс Республики Беларусь) • Складанне і афармленне : Заявак на выдачу патэнтаў на аб'екты прамысловай уласнасці (вынаходства, прамысловы ўзор, таварны знак); заявок на выдачу патентов на объекты промышленной собственности (изобретение, промышленный образец, товарный знак)
Скачать презентацию Асновы кіравання інтэлектуальнай уласнасцю Інтэлектуальная уласнасць Аб екты
Intel_ulasn_Lk__1_ZF.ppt