Międzynarodowe organizacje turystyczne (MOT) Odcinek 2 (UNWTO) Semestr

Międzynarodowe organizacje turystyczne (MOT) Odcinek 2 (UNWTO) Semestr letni 2014 Henryk Handszuh MCDB – DPT (IDRC- IHT) – Zabrze - Madrid [email protected]

System ONZ (agencje wyspecjalizowane – koniec 5 kolumny) Światowa Organizacja Turystyki (UNWTO) World Tourism Organization (UNWTO) Organisation mondiale du tourisme (OMT) Organización Mundial del Turismo (OMT) (rozpowszechniona domyślna nazwa w języku angielskim jako „United Nations World Tourism Organization” oraz skrót „UN WTO” są błędne)

UNWTO – Światowa Organizacja Turystyki. Formalny status Długa droga, od pierwszej konferencji krajowych organizacji propagowania turystyki (propagandy turystycznej) w Amsterdamie (1925) propozycji powołania IUOTPO na konferencji w Zakopanem (1929) powstania IUOTPO (1934) reaktywacji jako UIOOT (1946-1947) - konferencja w Londynie uzyskania przez UIOOT statusu doradczego ONZ (1948) działalności jako organizacji pozarządowej (faktycznie quasi- rządowej) do 1974 r.

UNWTO – Światowa Organizacja Turystyki formalny status (2) Do: przekształcenia w organizację międzyrządową WTO/OMT od 1975 r. zawarcia porozumień z ONZ i UNDP (1976 – 1977) tym samyn WTO/OMT już wtedy weszła w skład systemu ONZ oraz uzyskania formalnego statusu organizacji wyspecjalizowanej ONZ w 2003 r.

UNWTO – Światowa Organizacja Turystyki Kierownictwo 5 sekretarzy generalnych Robert Lonati (Francja): 1975 – 1985 (SG UIOOT od 1957 r.) 1 zastępca (Indie) Willibald Pahr (Austria): 1986 – 1989 1 zastępca (Indie) Antonio Enríquez (Meksyk): 1990 – 1996 (druga kadencja przerwana dymisją na półtora roku przed zakończeniem) 1 zastępca (Francja – Francesco Frangialli) Francesco Frangialli (Francja): 1996 – 2009 – ostatnia kadencja przerwana dymisją od marca 2009 r. 1 zastępca (Dawid de Villiers - RPA, następnie Taleb Rifai - Jordania) i 1„pomocnik” (Geofrey Lipman - Kanada) Taleb Rifai (Jordania) – wybrany na 2010 – 2013; wybrany ponownie na 2014-2017jako jedyny kandydat 3 „zastępców” jako dyrektorzy wykonawczy (Brazylia, Francja, Węgry) 3 „zastępców” jako dyrektorzy wykonawczy (Brazylia, Chiny, Węgry)

UNWTO – Światowa Organizacja Turystyki członkowie Państwa członkowskie (full members) –156: (Liczba członków ONZ: 194) Od połowy lat 90-tych brak USA, brak krajów nordyckich (z wyjątkiem Norwegii), Wielkiej Brytanii i Nowej Zelandii, ważnych krajów karaibskich; wycofały się Estonia i Kanada Członkowie stowarzyszeni (associate members) Są to państwowo niesamodzielne jednostki administracyjne - terytoria zamorskie lub. byłe kolonie (np. Aruba, Madeira) Członkowie afiliowani (affiliate members) – ok. 400 sektor prywatny, pozarządowy członkowie afiliowani obejmują różnorakie kategorie – od org. międzynarodowych i krajowych reprezentujących branżę turystyczną, poprzez uczelnie i szkoły, instytucje publiczne, regionalne organizacje turystyczne zajmujące się promocją turystyki (zwane również „DMO”) do pojedynczych przedsiębiorstw (np. niektóre linie lotnicze)

UNWTO – udział Polski Okres po 2 wojnie światowej – po 1956 r., duża aktywność w UIOOT Rola prof. Kazimierza Libery z SGPiS/SGH (przewodniczący Komitetu Badań, dyrektor CIEST) Inicjatywy 1972 -1974 (posiedzenia Komisji dla Europy oraz Komitetu Wykonawczego, udział w grupie roboczej do spraw Światowego Dnia Turystyki) Członek/przewodniczący Rady Wykonawczej (1978) oraz członek Komitetu ds. Programu i Koordynacji (1980 – 1983) pracownicy w Sekretariacie (1977-1982; 1984 – 2007) Zwieńczenie inicjatywy Światowego Dnia Turystyki na wniosek delegacji polskiej w czasie przewodnictwa nad Radą Wykonawczą (1978) Światowa Konferencja Turystyki w Manili 1980 autorstwo rezolucji

UNWTO – udział Polski (2) Stopniowy spadek aktywności w organach WTO/OMT od drugiej połowy lat 80-tych Imprezy WTO/OMT w Polsce (seminaria, konferencje) lat.90 bezpieczeństwo (Warszawa - 1996) jakość (Kraków - 1998) turystyka wiejska (Kielce – 1999, 2011) europejskie forum konsumenckie (Katowice, GWSH – od 2000) Inicjatywa dziedzictwa przemysłowego dla turystyki: konferencje międzynarodowe i oferta Międzynarodowego Centrum w Zabrzu – podpisanie porozumienia o utworzeniu Centrum we wrześniu 2008 52 posiedzenie Komisji Europy UNWTO poprzedzone seminarium na temat dziedzictwa przemysłowego w polityce turystycznej na rzecz zrównoważonego rozwoju (Zabrze – Katowice, 13 – 14 kwietnia 2011) Inicjatywy na 19 sesji ZO w Gyeongju (Korea)

UNWTO – ewolucja nazwy i struktur Światowa Organizacja Turystyki – WTO – WTO/OMT – UNWTO Nieporozumienia w związku z powstaniem w 1994 r. Światowej Organizacji Handlu (nowe WTO) i nowym akronimem „UNWTO” Status dyplomatyczny i dyplomatyczne przedstawicielstwa państw członkowskich (od kilku lat w zasadzie nieaktywne) Powstanie i zamknięcie sekretariatów regionalnych (1976 – 1982) Stałe struktury: Zgromadzenie Ogólne, Rada Wykonawcza, Komisje Regionalne, Światowy Komitet ds. Etyki w Turystyce Zmienne nazwy i struktury: Komitet Programu i Koordynacji (kraje) – Komitet Programu (eksperci) Komitet Budżetu i Finansów Obecnie Komitet Programu i Budżetu Komitety ds poszczególnych programów (obecnie 3, nieaktywne) Grupa Strategiczna do pomocy SG (rozwiązana) Grupy (Komitety) ad hoc

UNWTO - zasoby ludzkie i materialne Budżet w cyklu 2 - rocznym: 26,616 mln euro (2014-2015) Zakładany „zerowy” wzrost Składki oparte na formule PKB, PKB na mieszkańca i wpływach z turystyki międzynarodowej Jednakowe składki dla Członków Afiliowanych Imprezy zewnętrzne na koszt krajów i organizacji zapraszających Dochody ze sprzedaży publikacji i danych (niewiele publikacji bezpłatnych) Sekretariat w Madrycie: Około 95 - 110 pracowników etatowych Zdecydowana przewaga personelu administracyjnego nad merytorycznym (wyjątek w systemie ONZ) Pomoc państwa hiszpańskiego (budynek, przywileje podatkowe, mianowanie i wynagrodzenie dyrektora Komitetu Członków Afiliowanych)

UNWTO – ewolucja programu, poszukiwanie tożsamości i problemy I etap (do 1985) – program pracy oparty głównie na badaniach własnych Program i wyniki badań Sekretariatu weryfikowane przez organy Organizacji, włącznie ze Zgromadzeniem Ogólnym (komitet „B”) II etap (od 1986) – stopniowa eliminacja badań własnych z wyjątkiem statystyki turystyki międzynarodowej oraz niezakończona – formalnie odroczona inicjatywa normalizacyjna w zakresie ułatwień w międzynarodowym ruchu osobowym(1986 – 1989) chodzi o tzw. Konwencja budapesztańska (od zapowiedzianego miejsca konferencji dyplomatycznej, która miała tę konwencję uchwalić)

UNWTO – ewolucja programu, poszukiwanie tożsamości i problemy (2) III etap – stopniowy powrót ograniczonych badań wykonywanych poza Sekretariatem na zlecenie dyskusja nad wynikami badań i zagadnieniami polityki turystycznej znika z porządku dziennego organów kierowniczych szeroka problematyka różnorodnych konferencji w połączeniu z tymczasowością i przypadkowością „modnych” tematów (tematy nie mają dalszego ciągu) nieuporządkowane i niejasne relacje między programem ogólnym a programami regionalnymi zanik merytorycznych rezolucji IV etap (od 2012 r)- dalsze „upraszczanie” i nowe próby uporządkowania, powrót do dawnych koncepcji, zanik merytorycznych tematów w programie pracy

UNWTO – ewolucja programu, poszukiwanie tożsamości i problemy (3) Od 1990 - Wycofanie się z inicjatyw działalności normatywnej Od 2011 r. nieuwzględniona w programie pracy inicjatywa Sekretariatu na temat przygotowania konwencji o ochronie turystów i przedsiębiorstw turystycznych w sytuacjach klęsk żywiołowych (prace redakcyjne w toku) Malejąca liczba projektów finansowanych przez UNDP Brak korelacji między budżetem, a poszczególnymi pozycjami programu pracy Nowy Komitet Programu i Budżetu (brak organu koordynacyjnego) Brak przepływu informacji i wzajemnego oddziaływania między organami Brak programu pracy i sprawozdawczości komitetów pomocniczych Rady Wykonawczej

Problematyka Członków Afiliowanych Brak wyraźnej roli dla Członków Afiliowanych: własne specjalistyczne narady czy partnerzy dla rządów? Organy i formy współpracy pod kontrolą SG UNWTO udana próba przywrócenia kontroli poprzez nowy regulamin uchwalony na 19 sesji ZO w Gyeongju Patronat nad serią „Globalnych Raportów” (lotnictwo, gastronomia, turystyka miast, turystyka młodzieżowa) Zastąpienie „trzech rad” członków afiliowanych (naukowa, przedsiębiorstw, obszarów turystycznych) przez „Sieć wiedzy”(Knowledge Network) oraz zapowiedź innych sformalizowanych „sieci” pod administracyjnym kierownictwem Sekretariatu Platforma Członków Afiliowanych (platma.org)

Ważne rezolucje merytoryczne wskazujące niektóre kierunki polityki turystycznej Walka z narkotykami (1989) Bezpieczeństwo (1992) Zdrowie (1993) Osoby niepełnosprawne (1992, 2005, 2011) Przeciwdziałanie seksualnemu wykorzystywaniu dzieci (1995) Zalecenia w sprawie oficjalnych ostrzeżeń o zagrożeniach – „travel advisories”(2007, 2009) Problem brak „ciągu dalszego” (follow-up, rewiew, monitoring) Wyjątki: przeciwdziałanie seksualnemu wykorzystania dzieci, w ramach regularnej grupy roboczej Ożywienie odnośnie praw osób niepełnosprawnych i ochrony interesów w nawiązaniu do konwencji ONZ (ma się tym zająć Komitet Etyki nawiązanie w 2011 do ostrzeżeń w deklaratywnym dokumencie na temat „ Georeferences and events” nawiązanie do bezpieczeństwa w związku z inicjatywą z 2011 opracowania konwencji dot. ochrony konsumentów w sytuacji zagrożeń

UNWTO – ważniejsze dokonania, inicjatywy i formy działania Dane statystyczne (turystyka międzynarodowa –barometr) Obietnica uwzględnienia turystyki krajowej w programie pracy 2012 – 2013 (zadanie niewykonane) Nowa statystyczna definicja turysty i turystyki (w ślad za ONZ) – i rachunku satelitarnego turystyki (partnerzy: Komisja Statystyczna ONZ, OECD, Komisja Europejska - Eurostat) TSA 2000 TSA 2008 Brak przełożenia wyników analizy TSA na środki polityki turystycznej i na przegląd polityki turystycznej państw członkowskich TSA w zasadzie zaspakaja ciekawość o wpływie działalności turystycznej na gospodarkę

UNWTO – ważniejsze dokonania, inicjatywy i formy działania (2) Serwis SOS.Travel (wspólne forum wymiany informacji i mobilizacji z 23 organizacjami pozarządowymi branżowymi) Utworzony z okazji spodziewanej epidemii grypy H1N1, obecnie nieaktywny „Toolkit”: komunikacja w zarządzaniu sytuacjami kryzysowymi (17 scenariuszy) - użyczany za odpłatnością lub podpisaniem umowy z Sekretariatem Forum inwestycji turystycznych dla Afryki (w czasie targów FITUR w Madrycie) Rozwój inicjatywy Forum ministrów turystyki (w czasie targów WTM w Londynie) Udział kilku ministrów z krajów karaibskich, Bliskiego Wschodu...

UNWTO – ważniejsze dokonania, inicjatywy i formy działania(3) Program pomocowy ST-EP (finansowany ze środków pozabudżetowych) Wkład funduszy Rep. Korei, Holandii Przypisanie niektórych projektów ST-EP do wkładu turystyki do realizacji Milenijnych Celów Rozwoju (Millennium Development Goals) Grupa działania na rzecz przeciwdziałania seksualnemu wykorzystywaniu dzieci w turystyce (od 1996 r.), Działania przeciwko zorganizowanej turystyce seksualnej (po rezolucji ZG z 1995 r.) Programy szkoleniowe dla funkcjonariuszy Krajowej Administracji Turystycznej (KAT) Program Themis (Andora) Themis opiekuje się normą jakości TEDQUAL przeznaczoną dla certyfikacji jakości uniwersyteckich programów nauczania turystyki (obecnie zapowiadana nowelizacja i paraliż wykorzystania normy)

UNWTO – ważniejsze dokonania, inicjatywy i formy działania(4) Podręczniki (zbiory materiałów z niektórych konferencji, przechodzenie na e-booki, wspólne publikacje z niektórymi org. wysp. ONZ (UNEP, WMO), prace zlecone do wykonania przez ekspertów zewnętrznych) Materiały w większości odpłatne Pomoc krajom członkowskim (ministerstwom turystyki), poprzez udział funkcjonarioouszy Sekretariatu w imprezach krajowych, w akcentowaniu politycznego i gospodarczego znaczenia turystyki i podnoszenia jej prestiżu (lobbing polityczny)

„Światowe” inicjatywy (world & global) Światowy Kodeks Etyki dla Turystyki, wraz z Komitetem (Global Code of Ethics for Tourism, World Committe on Tourism Ethics) Do 2012 r. sekretariat Komitetu w Rzymie (włoskie ministerstwo ds. turystyki), obecnie obsługa kodeksu znajduje się ponownie w sekretariacie UNWTO w Madrycie Do 2012 brak było informacji o podmiotach rozwoju turystyki (stakeholders in tourism development), którzy zobowiązali się do stosowania zasad Kodeksu, obecnie ta informacja jest dostępna Nowa inicjatywa oficjalnych zobowiązań stosowania postanowień Kodeksu, za mobilizacyjnym pośrednictwem ministerstw turystyki Brak systemu (wskaźników, kryteriów, procedur) sprawdzającego, czy podmioty faktycznie stosują się do zasad Kodeksu Światowy Komitet ds. Etyki w Turystyce (art. 10 Kodeksu) nie uruchomił dotąd procedury zgłaszania zażaleń na łamanie Kodeksu, ani też nie wydał żadnego orzeczenia w tych sprawach

„Światowe” inicjatywy (world & global) Światowy Dzień Turystyki (World Tourism Day) Centralne obchody (uroczyste akademie) w różnych krajach (2011 – Egipt, 2012 – Hiszpania, 2013 - Malediwy) Hasło 2013 r. - „Turystyka i Woda” - odwołuje się do hasła ONZ na rok 2013 ŚDT nie dał dotąd impulsu do opracowania w ramach Organizacji merytorycznej monografii poświęconych każdemu z tematów Dnia, lecz jedynie do opublikowania posłania sekretarza generalnego z tej okazji Natomiast z okazji obchodów w 2013 r. zorganizowano międzynarodowy konkurs na rozprawę (essay)

UNWTO – mechanizm współpracy w ramach systemu ONZ UNWTO jako organizacja wyspecjalizowana ONZ (od 2003 r.) biuro łącznikowe w NY (obecnie nieaktywne) nieogłoszony Vacat w Genewie Poddanie UNWTO ocenie poprzez Wspólne Biuro Kontroli (Joint Inspection Unit) szereg zaleceń pokontrolnych (niezrealizowanych z uwagi na „specyfikę UNWTO” i powołanie się na ograniczenia budżetowe) Udział SG w CEB (Rada Dyrektorów Wykonawczych) dwie narady CEB odbyły się w siedzibie UNWTO w Madrycie, ostatnia w 2013 r. Od 2011 – udział w „UN Steering Committe on Tourism for Development (SCTD)” , ograniczony do sporadycznych konrtaktów na szczeblu sekretariatów, brak informacji dla członków o meritum

UNWTO – współpraca w systemie ONZ Powstanie UNTEN (formalny system koordynacji ONZ w sprawie turystyki). Problemy: Brak wyprzedzającego odniesienia w programie pracy UNWTO do projektów dotyczących turystyki organów i innych agencji wyspecjalizowanych w ramach systemu ONZ Brak dialogu z delegatami KAT w sprawie potrzeby koordynacji spraw turystyki na szczeblu krajowym przy udziale ministerstw reprezentujących kraje w organach i innych agencjach wyspecjalizowanych ONZ Działania nowego kierownictwa, od 2009 r. Działanie antykryzysowe w branży turystycznej (ograniczone do wymiany informacji) Przyłączenie się do nowej grupy „T20” (powstałej z inicjatywy Republiki Południowej Afryki). T20 to gremium ministrów turystyki z krajów uczestniczących w spotkania grupy G20 Wspólne wystąpienia z WTTC do szefów państw i rządów, aby „postawili wysoko turystykę na porządku dziennym swoich krajów”. Dotąd pod takim zobowiązaniem podpisali się przedstawiciele prawie 50 krajów

Spotkanie ministrów turystyki grupy T-20 Paryż - 25.10.2011

Deklaracja z trzeciego szczytu T-20 Przypomina i podkreśla ekonomicze i społeczne znaczenie turystyki, w tym jako działalności na rzecz wychodzenia z kryzysu Zachęca grupę G-20 do zwrócenia uwagi na rolę turystyki na kolejnych szczytach grupy „Considering the significant economic and social potential of tourism for the global economy, employment and sustainable development, (enciurgages) the G20 members to register the importance and impact of tourism as a topic of discussion in the coming years summits”.

G20 Leaders Declaration

We, the Leaders of the G20, convened in Los Cabos on 18-19 June 2012 ….. Employment and Social Protection (Zatrudnienie i opieka społeczna) …. 25. We recognize the role of travel and tourism as a vehicle for job creation, economic growth and development, and, while recognizing the sovereign right of States to control the entry of foreign nationals, we will work towards developing travel facilitation initiatives in support of job creation, quality work, poverty reduction and global growth. Interpretacja UNWTO (nagłówek na stronie internetowej): G20 recognizes Travel & Tourism as a driver of economic growth for the first time and commits to work on travel facilitation Niemniej jednak zabrakło postawienia konkretnych zadań do osiągnięcia tego celu w Planie Działania (The Los Cabos Growth and Jobs Action Plan). Zadania takie wymienione w odniesieniu do innych dziedzin.

19 sesja Zgromadzenia Ogólnego UNWTO

Działania merytoryczne, inicjatywy, dokumenty programowe podniesione na 19 sesji ZO Nowa „Biała Księga” (white paper)- Rezolucja 592(XIX)1) dokument kierunkowy, łączący kwestie organizacyjne (Sekretariatu) i programowe Oszczędne hotele (Hotel energy solutions) – zalecenia technologiczne, projekt sfinansowany przez EU, obecnie do pobrania ze strony UNWTO Program rozwoju Jedwabnego Szlaku (Silk Road) – stałe narady, szósta narada w Chinach w październiku 2013 r., następna w czasie targów ITB w Berlinie w marcu 2014 r., zachęta do ułatwień wizowych i promocji charakterystycznych „produktów” (np. gastronomia) Międzynarodowy instrument prawny w sprawie ochrony konsumenta turystycznego w sytuacjach zagrożenia klęskami żywiołowymi, na 20 sesji decyzja o kontynuacji prac „Rozdział o turystyce w raporcie o zielonej gospodarce” (publikacja UNEP) na Rio plus 20

Działania merytoryczne, inicjatywy, dokumenty programowe podniesione na 19 i 20 sesjach ZO Platforma Członków Afiliowanych (platma.org), obecnie nacisk na rozwój „sieci wiedzy” (knowledge network) Publikacje UNWTO ze zleceń zewnętrznych Program placówki konsultacyjnej UNWTO ds. Turystyki i Różnorodności Biologicznej (Bonn), wniosek Niemiec na 20 sesji o zmianę nazwy i profilu Współpraca (na szczeblu sekretariatów) z Europejską Komisją Turystyki (European Travel Commission) __________________________________________ Ponowne podniesienie kwestii ułatwień wizowych – zachęta do stosowania wiz elektronicznych

Ocena ogólna UNWTO jest przede wszystkim platformą politycznego i dyplomatycznego lobby na rzecz turystyki, mimo wszystko mało znaną społeczności międzynarodowej, ale rozpoznawaną i wykorzystywaną jako takie w międzynarodowym środowisku turystycznym: branżowym, społecznym i akademickim. W regulowaniu kwestii merytorycznych, decydujących o produkcji, dystrybucji i konsumpcji turystycznej, UNWTO daleko nie spełnia przypisanych jej przez ONZ oczekiwań jako organizacji międzyrządowej, która miałaby odgrywać w turystyce na świecie „rolę centralną i decydującą”. Przeciwnie, w tym zakresie, określającym obszar współpracy międzynarodowej, UNWTO jest organizacją marginalną i niereprezentatywną wśród realnych aktorów polityki turystycznej i współpracy. Przy tym wszystkim organizacja pełni rolę niejako symboliczną dla społeczności międzynarodowej.

Ocena ogólna (2) Mimo podejmowania nielicznych i nieśmiałych prób pewnych uregulowań, UNWTO dotąd nie jest autorem i depozytariuszem żadnego międzynarodowego dokumentu prawnego (konwencji). W tym zakresie UNWTO jest wyjątkiem wśród innych agencji wyspecjalizowanych ONZ, to zaś m. inn. wpływa na jej słabość w tym systemie. Stworzenie takich dokumentów i uregulowań w przyszłości jest niepewne i wątpliwe, bowiem tę funcję autora konwencji przejęły już z powodzeniem inne agencje wyspecjalizowane oraz Unia Europejska. UNWTO w zasadzie ogranicza swoją misję do werbalnej promocji turystyki, o której mówi statut, czyli do zachęt do produkcji i konsumpcji turystycznej oraz do podnoszenia ich zalet, jako domniemanych, automatycznych sprawców rozwoju, zaś swoją raison d’être uzasadnia ciągle wzrastającą, międzynarodową mobilnością światowego społeczeństwa, którą przypisuje turystyce.

Ocena ogólna (3) Mimo dostępu do potężnych zasobów naukowych, UNWTO nie wykształcił dotąd aparatu badawczego, który mógłby służyć celom przeglądu polityki turystycznej w różnych skalach. UNWTO sporadycznie i jednorazowo podejmuje te kwestie, ale nie dokonuje takiego przeglądu w sposób ciągły, systematyczny czy okresowy. Jednymi standardami UNWTO są prawnie nieobowiązujące, wybrane normy statystyczne oraz normy etyczne (ujęte w kodeksie), w stosunku do których Organizacja nie dysponuje systemem weryfikacji. UNWTO, poprzez swój sekretariat, jest przede wszystkim organizatorem i uczestnikiem rozlicznych konferencji, głównie międzynarodowych, poruszających różnorodne tematy dotyczące turystyki. W tej dziedzinie UNWTO jest jednym z wielu, niekoniecznie najważniejszym, organizatorów takich konferencji. Aparat UNWTO jest tym samym nastawiony głównie na przygotowanie tych konferencji i swojego w nich udziału, natomiast ich merytoczna analiza nie jest przez sekretariat przeprowadzana ani udostępniana członkom Organizacji.

Ocena ogólna (4) Mimo licznych odniesień i werbalnych zamierzeń, UNWTO nie stworzył mechanizmów systemowego poparcia dla słabych gospodarek (biedne kraje) poprzez świadome i zorientowane na osiągnięcie przez nie celów społecznych działalność i politykę turystyczną. UNWTO jest przede wszystkim rzecznikiem wielkiego przymysłu turystycznego i neoliberalnego modelu gospodarki. Obecny stan i faktyczny status UNWTO są wynikiem procesu historycznego, który rzeczywistych aktorów tego procesu w zakresie turystyki ulokował poza Organizacją, a także systemowej i politycznej słabości głównych aktorów rządowych w Organizacji, czyli ministerstw turystyki. Organizacja nie wykształciła systemu koordynacji spraw turystyki na szczeblu krajowym państw członkowskim za pośrednictwem tych ministerstw.